2008-04-14
In Ierland kan Bell X1 rekenen op veel bekendheid, daarbuiten zal de bekendheid vooral terug te voeren zijn op de aanwezigheid van singer/songwriter Damien Rice, toen de band nog Juniper heette. Het verhaal is bekend. Rice ging solo en brak wereldwijd door, Juniper werd Bell X1 en ging gewoon verder met het maken van albums. Paul Noonan werd de nieuwe frontman en met hem aan het roer is Flock alweer het derde album. Flock is in Ierland en het Verenigd Koninkrijk al uitgekomen in 2006 en stond in Ierland al op de bovenste plek in de album charts. Het is dan ook pop/rock muziek voor een groot publiek en dat levert soms sterkte staaltjes op, maar ook net zo vaak verzandt het in mierzoet tienermeisjes sentiment.Opener ‘Rocky Took A Lover’ maakt de bedoelingen meteen duidelijk. Goed gepolijste popliedjes, gebracht in een brede muzikale setting met gitaren, drums, bas, keyboards en zo nu en dan geraffineerd klein en ingetogen. ‘Flame’ is vervolgens een popliedje pur sang met een melodie die zich ongewild nestelt in je muziekgeheugen. ”I wanne be near you and blink in your light and toast marshmallows on a cold dark night by your flame”, simpele en herkenbare teksten, zonder al te veel pretenties. Op deze momenten klinkt Bell X1 vooral sympathiek en dan mag het weliswaar weinig om het lijf hebben, maar ach het is wel een leuk liedje. Daarna volgt ‘Eve, The Apple Of My Eye’, dit is de eerste maal dat Bell X1 een serieuze bedreiging gaat vormen voor het glazuur op je tanden. Mierzoet sentiment dat uiteindelijk hemeltergend wordt, zeker door de zang van Noonan (James Blunt is er niets bij).
Daarna moddert het album wat voort en is elk liedje weliswaar toegankelijk en radiovriendelijk, maar wordt je nergens echt in vervoering gebracht. Er worden verschillende zijpaden bewandelt en wordt soms ook afgeweken van het standaard popliedje. Zo is ‘Reacharound’ stevig en klinkt Bell X1 minder behaagziek dan het deed op de op maat gesneden popliedjes. Ook het ingetogen ‘Just Like Mr Benn’ kan bekoren doordat het liedje klein wordt gehouden en in ‘He Said She Said’ wordt weer groots uitgehaald en bereikt het nummer zelfs Muse-achtige proporties.
Het is hoe dan ook een album met twee gezichten, het eerste deel bestaat uit uiterst radiovriendelijke (en dus?) middelmatige songs die nergens origineel worden. Op het tweede deel van het album laat Bell X1 de teugels enigszins vieren en komen er hele aardige songs langs, die weliswaar nergens overlopen van experimenteerdrift, maar dat hoeft ook niet. Bell X1 levert met Flock een album dat gemaakt lijkt voor een groot publiek en daar is helemaal niets mis mee. Zeker niet wanneer er aanstekelijke popliedjes à la ‘Flame’ gemaakt worden, maar dat niveau wordt niet overal bereikt. Het verzandt dan nog wel eens in al te zoetgevooisd sentiment of in weinig beklijvende niemendalletjes.
We Are Scientists - Brain Thrust MasterySinds ongeveer een jaar bestaat We Are Scientists uit nog slechts twee...
Edenbridge - MyEarthDream De Oostenrijkse symfonische metalband Edenbridge heeft een nieuwe cd...