White Williams is een niet zo begenadigd zanger. Wel is hij goed met grooves en beats; goed met electrobliepjes uit een ver verleden en goed in het samenstellen van een belachelijk naar kaas stinkende albumcover. Williams sleept je dan ook door de Engelse electronica-en disco-beats van eind jaren ’70.
De muziek die op Smoke te horen is, zou Beck ook gemaakt hebben als hij tien jaar later zou hebben gedebuteerd, iets meer de stem van Bowie zou hebben en van langzame tempo’s zou houden. Laptopje erbij. Beetje knutselen met sampletjes. En lichtelijk nasaal over het eigen brouwsel heen zingen.
De overeenkomsten met Beck staan niet op zichzelf. Evengoed als Beck het altijd weer flikt om totaal onbegrijpelijke, vervelende tracks tussen de catchy nummers in te voegen, krijgt ook Williams dit voor elkaar. Het uit alleen maar uit bliepjes bestaande ‘Lice in the Rainbow’ gaf mij jeuk vanaf het eerste begin dat ik er naar luisterde. Ik zei tegen mijzelf: “Het houdt wel op en gaat over in een sterk nummer”, maar minuten later was er nog steeds geen einde gekomen aan de samenstelling geluiden die mijn pc ook maakt wanneer hij gecrasht is. Ik neem White Williams overigens niks kwalijk. Niet alle experimenten kunnen slagen.
Bovendien, de meeste experimenten op ‘Smoke’ slagen wel. Titelsong ‘Smoke’ creëert een lome sfeer met de bliepjes en slap-basgitaargeluiden wel op de juiste plaats en wordt een bizarre sfeer gecreëerd. Hilarisch is het nummer ‘Danger’, waar Williams voortdurend het woord ‘Danger’ herhaalt alsof hij zich verbaast over de manier waarop je het woord kan uiten. Topnummer en mogelijk single moet het nummer ‘New Violence’ zijn. Dit nummer combineert rock met disco en snelheid. Snelheid, of eigenlijk het gebrek daaraan, is een component die het album toch net wat minder sterk maakt dan het had kunnen zijn. Desalniettemin een interessante plaat voor Beck-liefhebbers, disco-fans en muzieksnobs.
Clinic - Do It! Do It! Kort maar krachtig is de titel van het nieuwe album van Clinic ....
The Matches - A Band in Hope De naam The Macthes deed in mij in eerste instantie geen belletje laten...