The Feel Good Record of the Year opent met ‘Biggest Lie’ en ‘I Want to Be Wrong’. Geheel in de stijl zoals we gewend zijn van de band. Uptempo punkrock met een melodieuze inslag en tweestemmige zang. Vervolgens gaat de plaat verder met het rustige ‘Yours to Destroy’, waarin de computer beat het wat poppy maakt. Geen sterk nummer. Met ‘Sleeping Between Trucks’ gaat de band akoestisch. Opzich een lekker laidback nummer. Luistert men de hele plaat, dan zal men snel merken dat het meerendeel rustige pop(punk) nummers zijn. Waardoor het nummer de meerwaarde, dat een dergelijk nummer normaal gesproken op een melodieuze punk plaat kan hebben, verliest.
Onder andere de nummers ‘Domino’, ‘the Feel Good Song of the Year’ en afsluiter ‘Take It Home’ zorgen nog enigszins voor de nodige punkrock die je mag verwachten van een band als No Use For A Name. ‘Ontario’en ‘Kill the Rich’ daarentegen zijn weer hele rustige, bijna singer/songwriter-achtige tracks.
Al met al kan de plaat bij lange na niet de volle dertig minuten boeien. Het is te eentonig, te saai en vaak te soft. De poppunk liefhebber kan deze plaat blind aanschaffen. Fans van de band en het genre kunnen beter een oudere plaat, zoals Leche Con Carne, opzetten.
Good Riddance - Remain in Memory, The Final Show Good Riddance bracht hun debuut plaat For Gods Country in 1995 uit op het...
Bryan Adams - 11 In maart 2008 is het allerlaatste album van de Canadese rockveteraan Brian...