2008-04-24
Antwerpenaar Arne van Petegem vormt in zijn eentje Styrofoam. Ook buiten dit project om is hij zeer actief in de Belgische scene en verder werkte hij samen met internationale bands als Death Cab For Cutie, The Postal Service en Jimmy Eat World. Met deze laatste band heeft Van Petegem in februari door Engeland getourd en bovendien zingt Jimmy Eat World-zanger Jim Adkins mee op ‘My Next Mistake’, één van de nummers op het nieuwe Styrofoam-album A Thousand Words. De intensieve samenwerking met de emorockers is opmerkelijk, want de muziek van Styrofoam is behoorlijk elektronisch van aard, al is ook de indierock nooit ver weg.Van Petegem speelde aan het begin van zijn muzikale carrière in verschillende indierock bands en later ging hij juist een tijdje volledig elektronisch. Op A Thousand Words combineert hij deze twee uitersten van zijn muzikale leven en het resultaat is ronduit geweldig. De meeste nummers op het album zijn gewoon erg goed en ondanks het gebruik van veel elektronica heerst er een melancholieke sfeer. Deze wordt met name veroorzaakt door het stemgeluid van Van Petegem. Op het vorige Styrofoam-album Nothing Lost werkte hij nog met een hele rits gastvocalisten, maar op de plaat zijn het er ‘slechts’ vijf. De rest van de vocalen verzorgt hij zelf.
Het is lastig om de muziek op A Thousand Words ergens mee te vergelijken. Referenties die bij beluistering boven komen zijn bijvoorbeeld het rustigere werk van Placebo, dEUS ten tijde van The Ideal Crash en Moby wanneer hij zelf zingt. Ook doet Styrofoam soms wel wat denken aan Mintzkov Luna (tegenwoordig simpelweg Mintzkov). Geen van de genoemde referenties dekt de lading echt goed, maar ze geven wel de richting aan waarin je Styrofoam moet plaatsen.
Zoals gezegd, zijn de meeste nummers op A Thousand Words erg goed. Hoogtepunten zijn ‘After Sunset’, de titeltrack, het eerder genoemde ‘My Next Mistake’, ‘Thirty To One’ en ‘Bright Red Helmet’. De absolute uitschieter is ‘Microscope’, waarop Van Petegem vocaal wordt bijgestaan door Blake Hazard, de zangeres van het indiepop duo The Submarines. Haar stem tilt de toch al sterke song naar een nog hoger niveau.
Is er dan helemaal niets af te dingen op A Thousand Words? Jawel hoor. Zo is de track ‘Lil White Boy’, met zang van de Amerikaanse singer-songwriter Josh Rouse nogal saai. Verder wordt het geheel aan het eind van de plaat een klein beetje eenvormig. Desondanks is A Thousand Words gewoon een zeer sterk album met een groot aantal prachtige songs.
The Sleeping Years - We're Becoming Islands One by OneEven werd ik op het verkeerde been gezet toen ik dit album voor het eerst...
Witness the fall - Take a Closer Look Inside Het Nederlandse Witness The Fall is een metalcore band en heeft zijn tweede...