2008-05-15
Het is een tijdje stil geweest rondom Brainpower. Deze tijd heeft hij zichtbaar nuttig gebruikt, zijn nieuwe album is namelijk een dubbelaar. De twee schijven dragen beide een aparte titel hoewel ze phonetisch gelijk zijn: Hart en Hard. Die titels staan niet op zich, Hart vertegenwoordigt de gevoelige kant en op Hard staan wat meer old-school beats door Braintje voorzien van de betere opschepperij, het echte braggin’ and boastin’. Dubbelaars hebben voor mij altijd een nadeel. Je hebt snel het idee dat er een betere selectie gemaakt had kunnen worden en gaat nummers wegstrepen om zodoende de beste eruit te filteren wat nog op een enkele cd zou passen. Een totaal van in dit geval 28 nieuwe nummers zorgt er daarnaast ook nog voor dat je sneller door gaat skippen en de nummers weinig tijd geeft om te laten rijpen. Ondanks dit alles is het toch een fraai stukje werk geworden.
Door de mooie zomerdagen zoals we de afgelopen tijd mee hebben mogen maken komt met name Hart voor mij momenteel het beste uit de verf. Hip-hop puristen zullen vast wel wat aan te merken hebben, maar Brain is toch op zijn sterkst als hij over meer soulfull muziek heen rapt. Zelfs een moraliserende Freek de Jonge kan deze pret niet drukken. Hier en daar komen wat beats erg bekend voor, maar dat mag de pret niet drukken. Lome beats en een MC die wat te melden heeft, het is als een warm bad waarin je je laat zakken. De ode aan zijn mama en bijdrage van zijn vader zitten op de grens van de goede smaak, maar de goed passende muziek (een mooie saxofoon sessie van Candy Dulfer) zorgt hier ook weer dat het net door de beugel kan.
De hardere old-school gerichte cd, logischerwijs Hard getiteld komt soms wat minder uit de verf. De beat op het eerste nummer roept helaas wat irritatie bij me op, gelukkig is de rest van dit album erg sober en beter te behappen. Hoewel de agressief rappende Brainpower niet altijd goed uit de verf komt zijn 'Weg' en 'Drive' echte bangers. Brain laat hier zien dat hij een super-complete MC is. Verschillende stijlen, verbazingwekkende snelheden en geweldige punch-lines. Alle puristen die hem 'Dansplaat' nog steeds nadragen moeten dit maar eens luisteren. Dezelfde gedrevenheid als destijds op 'Ghostbusters', de disstrack richting Extince te vinden was komt weer terug in deze nummers. Overigens is een reactie op Extince niet te vinden op dit album. Helaas vallen er enkele nummers uit de toon, het diepgravende 'Vooruitzichtloos' is eerder een nummer wat op Hart had moeten staan en De Partysquad voegt met hun nummer 'Drama in de Tent' niet echt veel toe naar mijn mening. De bijdrage van Sjaak is wel lekker maar past dan weer niet echt bij de manier van rappen op de rest van de cd; een onduidelijk gemompelde rauwe rapper tegenover de hele cleane, perfect uitgewerkte stijl van Brainpower.
Afgezien van het nadeel wat mijns inziens altijd aan de dubbelaar kleeft is dit een zeer goed album. Brainpower laat zien dat hij alles kan met de mic en voor niemand onder hoeft te doen. Hier en daar komt het wat geforceerd of gefrustreerd over, maar de skills zijn er, zoveel is duidelijk. Dat Brainpower het beste uit de verf komt op lomere tracks was al langer bekend, maar wanneer hij de geest krijgt en met volledige kracht over een harder nummer komt kan hij iedereen weerstaan. Als je de wat mindere nummers als bonustracks beschouwt is er zelfs teveel materiaal over om een enkele cd te vullen en blijkt een dubbelaar dus toch gerechtvaardigd.
Down Under - It Should be Love, Not CharityOp deze EP laat Down Under een beetje zien van wat ze kan, het schijnt...
Junkie XL - Booming Back At You Junkie XL (tegenwoordig alleen Tom Holkenborg) draait al een behoorlijk...