Ook nu weer gaat Lawn een duet aan met een zangeres, dit keer met Lydia Van Maurik in het nummer ‘Sanctuary’ en weer is dit de meeste opmerkelijke song op de plaat. ‘Sanctuary’ is verstilder dan andere nummers op Silver en ook sterker qua opbouw en raffinement. Bij de slotsong gaat het tempo nog een keer omlaag en wordt de piano van stal gehaald in het geheel instrumentale ‘A Random Thought’. Het moet gezegd, dit is een bijzonder smaakvol einde van een bij vlagen ook aardig album. In de meer stevige nummers, waar de gitaren altijd een hoofdrol vervullen, verwordt de muziek echter al gauw tot grauwe middelmaat.
In die stevigere nummers gaat Lawn erg in de richting van de emocore en dan begint uw recensent langzaam nattigheid te voelen. Het genre, bij uitstek voor puberende tienermeisjes, is vaak even voorspelbaar als oppervlakkig. De beperkte houdbaarheid van emocore bands is dan ook niet toevallig en dat lot lijkt Lawn ook te wachten te staan en dat is jammer. Op de sterke momenten van Silver klinkt Lawn heel aardig en ook tijdlozer dan de gemiddelde emo-band. Zo begint ‘The Sea’ veelbelovend, maar als zo halverwege de distortion en het volume van de gitaren wordt opgevoerd, verwordt het nummer tot middelmaat, de goede bedoelingen in het begin van de song ten spijt.
Met Silver weet Lawn geen stap voorwaarts te maken en zal een plek in de luwte van het Nederlandse muzieklandschap hoogstwaarschijnlijk hun deel zijn. Op een enkele goede song na, mist het album echt beklijvende nummers, in de meeste nummers gaat men te gemakkelijk te werk en is het raffinement te ver weg en daar kan een mooi duet deze keer ook niets meer aan redden.
Mojomatics - Don't Pretend that you know meEen vraag: U geniet van een romantische gondeltocht door de grachten van het...
The New Shining - Supernatural Showdown Nederlandse bandjes schieten als paddestoelen uit de grond en de volgende...