RECENSIE: Lawn - Silver

Lawn – Silver
recensie cijfer 2008-05-19 Lawn is niet meer helemaal onbekend in het Nederlandse muziekcircuit. De heren uit Groningen maken stevige indierock, met de nadruk op gitaren. Het vorige album van Lawn dateerde alweer van vijf jaar geleden, toen baarde het duet met Anneke van Giersbergen de meeste opzien. Vijf jaren van veel touren gingen voorbij en Lawn raakte langzaam in de vergetelheid. Silver is hun derde album en laat een volwassen band horen, die kiest voor kwaliteit in plaats van kwantiteit, wantSilver telt slechts acht nummers. Echt grote indruk maakt Lawn niet, daarvoor wordt het te weinig origineel en zijn de songs simpelweg niet sterk genoeg.

Ook nu weer gaat Lawn een duet aan met een zangeres, dit keer met Lydia Van Maurik in het nummer ‘Sanctuary’ en weer is dit de meeste opmerkelijke song op de plaat. ‘Sanctuary’ is verstilder dan andere nummers op Silver en ook sterker qua opbouw en raffinement. Bij de slotsong gaat het tempo nog een keer omlaag en wordt de piano van stal gehaald in het geheel instrumentale ‘A Random Thought’. Het moet gezegd, dit is een bijzonder smaakvol einde van een bij vlagen ook aardig album. In de meer stevige nummers, waar de gitaren altijd een hoofdrol vervullen, verwordt de muziek echter al gauw tot grauwe middelmaat.

In die stevigere nummers gaat Lawn erg in de richting van de emocore en dan begint uw recensent langzaam nattigheid te voelen. Het genre, bij uitstek voor puberende tienermeisjes, is vaak even voorspelbaar als oppervlakkig. De beperkte houdbaarheid van emocore bands is dan ook niet toevallig en dat lot lijkt Lawn ook te wachten te staan en dat is jammer. Op de sterke momenten van Silver klinkt Lawn heel aardig en ook tijdlozer dan de gemiddelde emo-band. Zo begint ‘The Sea’ veelbelovend, maar als zo halverwege de distortion en het volume van de gitaren wordt opgevoerd, verwordt het nummer tot middelmaat, de goede bedoelingen in het begin van de song ten spijt.

Met Silver weet Lawn geen stap voorwaarts te maken en zal een plek in de luwte van het Nederlandse muzieklandschap hoogstwaarschijnlijk hun deel zijn. Op een enkele goede song na, mist het album echt beklijvende nummers, in de meeste nummers gaat men te gemakkelijk te werk en is het raffinement te ver weg en daar kan een mooi duet deze keer ook niets meer aan redden.
Recensent:Rob Mestrom Artiest:Lawn Label:My First Sonny Weissmuller
The Mojomatics – Don’t Pretend You Know Me

Mojomatics - Don't Pretend that you know meEen vraag: U geniet van een romantische gondeltocht door de grachten van het...

The [New] Shining – Supernatural Showdown

The New Shining - Supernatural Showdown Nederlandse bandjes schieten als paddestoelen uit de grond en de volgende...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT