2008-05-11
Snoop Dogg was voor het grote publiek voor het eerst te horen op The Chronic van Dr. Dre. In 1993 verscheen zijn debuut album Doggystyle op het roemruchte Death Row Records. De plaat sloeg in als een bom en werd een grote hit. In de jaren erna verschenen nog verschillende albums en zoals menig rapper speelde Snoop Dogg ook een aantal films. Nu verschijnt de plaat Ego Trippin, waarvan het nummer ‘Sexual Eruption’ onder de naam ‘Sensual Seduction’ in Nederland reeds een hit is. Het is algemeen bekend dat je geen pure hiphop meer hoeft te verwachten als je een nieuwe plaat van Snoop Dogg in je handen gedrukt krijgt. Hij lift al een tijdje mee op de zogenaamde ‘urban’-hype. Mijns inziens komt ‘urban’ neer op poppy, op hiphop gebaseerde, door r&b beïnvloede meuk. Soms zitten hier echter best aardige tracks bij. Zo ook het tweede nummer van Ego Trippin, ‘Press Play’. Een behoorlijk chille beat met fijn trompetgeschal maken dit nummer perfect om lekker bij in de zon te hangen.
Veel van de daarop volgende nummers hebben een nogal kale beat. Een beetje de sound die Snoop ook had bij ‘Drop it like it’s hot’. Dit verveelt nogal snel. Met ‘Neva Have 2 Worry’ compenseert hij de kale beat met een redelijk interessante tekst waarin hij zijn geschiedenis als artiest uiteenzet. Aan ‘Sexual Eruption’ hoef ik eigenlijk geen woorden vuil te maken. Commercieel gezien een succes, maar de beste man zal nu nog dubbel liggen van het lachen dat dit nummer een hit is.
Om de plaat een beetje te trekken, moet je zeker niet vies zijn van de nodige r&b. In ongeveer elke track is er wel een momentje, vaak het refrein, waar verschillende zangers hun ding doen. Zo ook in ‘Waste of Time’ waar Raphael Saadiq te horen is. Voor de jaren ’80 disco liefhebbers is het los gaan geblazen op ‘Cool’. ‘Deez Hollywood Nights’ is een erg relaxte track met een erg fijne piano sample. Met ‘My Medicine’ laat Snoop horen dat hij zijn klassiekers kent. Hij draagt het nummer , dat een rock ’n roll en country inslag heeft, op aan Johnny Cash. Whitey Ford, beter bekend als Everlast en ook bekend van House of Pain, verzorgt de begeleiding op gitaar en de 2e stem. Vetste nummer van de plaat.
Snoop Dogg blijft natuurlijk een heerser, al is het maar omdat hij over een flinke dosis humor beschikt en open staat voor verandering. Zijn platen zijn eigenlijk al jaren niet echt relevant meer, maar net als die platen is ook Ego Trippin zeker niet onaardig. Zit je op een onbezorgde zondagmiddag in de zo’n te chillen, dan kan deze plaat prima door als achtergrond orkestje.
Elbow - The Seldom Seen Kid Elbow heeft nog altijd niet de statuur die je op basis van de muziek...
Sebadoh - Bubble & Scrape Het is inmiddels een lucratieve bezigheid geworden voor een business die het...