2008-05-21
Soms is het heerlijk als je de tijd met een cd’tje kunt terugzetten. Het is dan gewoon mogelijk om weer terug te gaan naar begin jaren negentig. Je zet dan een album op van Unleashed en je waant je weer terug in die periode. In die tijd ontstond in Zweden de eerste deathmetal golf en schoten bands als paddestoelen uit de grond. Groepen als Entombed, Edge Of Sanity, Dismember en Unleashed brachten prachtige platen uit. De brute kracht met een doordacht en behoorlijk melodieus geluid maakten de stroming immens populair en nog steeds is de storm niet uitgewoed. Unleashed debuteerde in 1991 met Where No Life Dwells; een album dat nog steeds als een klassieker in het genre erkend wordt. Ook ik draaide het album grijs evenals de albums van de andere genoemde bands. De meeste Zweedse bands uit de jaren negentig zijn hun geluid later wat meer gaan verfijnen met pop invloeden (In Flames, Dark Tranquility) of voegde steeds meer progrock toe (Opeth, Katatonia). Unleashed is hun begingeluid echter onvoorwaardelijk trouw gebleven en wordt daarom gekscherend wel eens de AC/DC van de deathmetal genoemd. Men speelt ook al vanaf het begin in bijna dezelfde bezetting en heeft hun negende studioalbum Hammer Battalion uitgebracht.
Ook nu is er geen groot verschil te constateren met vorige albums. Een goed ingespeelde band die het klappen van de zweep kent heeft dertien deathmetal hymnen van hoog niveau aan ons toevertrouwd. In vergelijking met het debuut mag er dan niet veel veranderd zijn; de riffs zijn nog steeds machtig, de ritmes zijn sterk en veelal snel en bovendien zijn de songs van puike kwaliteit. De zang van Johnny Hedlund is de loop der jaren geëvolueerd van een zware grunt naar een iets meer thrashy zang die overigens prima verstaanbaar is en prettig in het gehoor ligt. De songs zijn doorspekt met sterke gitaarsolo’s en daardoor klinkt Unleashed hooguit een ietsje meer melodieuzer dan in de beginjaren. Hoogtepunten zijn het snelle ‘Warriors Of Midgard’ het aan Gorefest denkende ‘This Day Belongs To Me’, het qua gitaargeluid aan Hypocrisy refererende ‘Midsummer Solstice’ en de geweldige afsluiter ‘I Want You Dead’.
Ik denk dat heel veel nieuwe deathmetal bands maar eens naar Unleashed moeten gaan luisteren om te horen hoe je inhoud en vorm goed kan combineren. Tenslotte draait het om de goede songs en die zijn meer dan volop aanwezig. Ik doe me ogen dicht en waan me weer heerlijk in 1991. Mooie plaat!
De Jeugd Van Tegenwoordig - De MachineHet is alweer drie jaar geleden dat Nederland opgeschrikt werd door De Jeugd...
Ayreon - Elected Arjen Lucassen en Tobias Sammet (Edguy) bestieren al jaren een goed lopend...