2008-07-02
Als ik ze goed geteld heb heeft de 57-jarige en in New Yersey geboren Amerikaan Walter Trout achttien albums op zijn naam geschreven. Eventuele heruitgaves en gastrollen bij collega-muzikanten uiteraard niet meegerekend.Trout’s muzikale voorkeuren lagen in eerste instantie, al dan niet beïnvloed door Walter’s ouders, in de jazzstijl van onder andere Duke Ellington. Pas na het aanhoren van een plaat van The Paul Butterfield Bluesband ging het jazzroer definitief om richting de blues en de rock. Begin jaren tachtig werd Walter uitgenodigd bij Canned Heat om aansluitend in 1984 in de band van John Mayall & The Bluesbreakers terecht te komen.
Om samen met onder andere Coco Montoya in Mayall’s band te spelen was natuurlijk als een jongensdroom, maar helaas ging die droom ook gepaard met het gebruik van allerhande stimulerende middelen, die Trout langzaam maar zeker richting afgrond wisten te helpen. Eind jaren tachtig wist Walter na wijze gesprekken met Carlos Santana zijn stimulantia-misbruik enigszins onder de knie te krijgen en een start te maken met een solocarriere, die inmiddels al weer een kleine twintig jaren onderweg is.
Voor het laatste album The Outsider is de zanger/gitarist na acht jaren en uitstapjes naar onder andere RUF-records weer teruggekeerd op het vertrouwde Provogue nest. De procuctie van The Outsider is gedaan door John Porter, bekend van zijn werk voor onder andere Buddy Guy, BB King en Keb Mo. Om Trout’s oeuvre te doorgronden is het niet nodig om alle albums te analyseren, want erg veel is er in die twintig jaren niet veranderd. Elk tot nu toe uitgebracht album kenmerkt zich overigens wel door uitstekend zang- en gitaarwerk, mooie melodieën, pakkende chorussen, dampende bluesrocksongs en gevoelige ballads.
Met The Outsider is het eigenlijk niet anders gesteld, hoewel de teksten op dit album wel een stuk autobiografischer zijn. Openingsnummer ‘Welcome To The Human Race’ is daar een duidelijk voorbeeld van en is een kenmerkend verhaal over een Walter Trout die in zijn leven door veel mensen geroemd, maar vooral verguisd is. The Outsider klinkt over het algemeen net iets voller en rauwer als zijn voorgangers en is muzikaal, door gebruik van dobro, akoestische gitaren en een vette bluesharp net iets breder dan we van Trout gewend zijn. De terugkeer op Provoque records is dan ook een prima keuze geweest. Het album duurt bijna zeventig minuten en staat bol met het vertrouwde Trout-genre en biedt voor de grote schare Walter Trout fans voor mijn gevoel net iets meer dan de vorige zeventien albums. Hoogtepunten? Ach, het zal voor een ieder verschillend zijn. Zwakke stukken zijn wederom niet aanwezig.
Opeth - WatershedMijn cd speler draait momenteel overuren met in haar hongerige mond maar één...
Tommy Emmanuel - Center Stage Tommy Emmanuel is een muziekveteraan uit Australië, die al jaren met zijn...