Toegegeven, na het openingsnummer ‘Lion One’ is de daaropvolgende track ‘Dr. Special’ toch veel meer Led Zeppelin dan Queens of the Stone Age. Zo klinken de drums alsof ze uit de jaren zeventig komen, de opname apparatuur idem dito. Voor de gitaarakkoorden en riffs geldt in feite hetzelfde; zo worden ze tegenwoordig niet meer gemaakt. Gelukkig is er op sommige momenten wat verlichting in de vorm van een gitaarsolo. Vooral het einde van ‘This Place (just ain’t our place)’ is erg fraai.
Na zes loodzware nummers lijkt de lucht plots te klaren. Alsof de joints zijn gedoofd klinkt de band op ‘Born to Rock’, een misleidende titel in dit geval, ineens helder en gefocussed. Ook Bjork zelf zingt een stuk verstaanbaarder. De afluister is echter weer zwaar, zij het met iets meer groove. Kortom, een liefhebbers cd. Tenzij de band wat minder wiet rookt. Wie weet komt er dan wat meer pit in.
Sabaton - Cliffs of GallipoliUit Zweden komt de powermetal band Sabaton . De in 1999 opgerichte band...
Wednesday 13 - Skeletons Wednesday 13 – voorheen van the Murderdolls en Frankenstein Dragqueens from...