2008-06-30
De oervaders van de Nederlandse dialectrock struinen nog altijd de feesttenten af en sinds enkele jaren behoren de theaters ook tot de vaste stops tijdens hun tournees. Normaal is al sinds halverwege de jaren zeventig actief en hebben inmiddels een indrukwekkende hoeveelheid aan albums gemaakt. Opperhoofd van de boerenrockers is nog altijd Bennie Jolink en ondanks allerlei kwaaltjes blijft hij de cultheld, die het middelpunt van Normaal vormt. Hun grootste hit (‘Oerend Hard’) is alweer meer dan 31 jaar oud en de populariteit van de band is eigenlijk al die jaren op een stabiel pijl gebleven. Een zeer trouwe groep fans (in het Achterhoeks ”anhangers” genoemd) zorgen al jaren voor deze stabiele basis. Dat het oeuvre van Normaal zich niet in hoge mate kenmerkt door originaliteit is voor hen dan ook minder van belang. Of zoals Bennie Jolink zingt in ‘Lang Leve De Lyriek’: ”Nem ow eiges now een keer, niet zo serieus, tegen alle criticasters, trek ik een lange neus”. Dat komt dan goed uit voor Jolink, dan kan hij rustig verder lezen en kan hij alvast zijn neus gaan rekken.N-je nrs heet het volgende album van Normaal en bevat 16 nieuwe nummers die tijdens de tent- en theateroptredens van de laatste jaren wel al gespeeld zijn, maar tot nu toe nog niet op album zijn verschenen. Het is daarbij een allegaartje geworden van bandleden die beurtelings nummers hebben geschreven en deze ook zingen. Dit levert een gevarieerd geheel op, maar ook niet bepaald samenhangend. Daarbij is er een mix tussen typische theaternummers en de meer rechttoe rechtaan rocknummers. De theaternummers weten zo nu en dan te bekoren, zo zijn ‘Achteraf Gelul’ en ‘Tegenwind’ hele aardige nummers. Mijmerend en ingetogen, verpakt in een fijn muzikaal jasje.
De traditioneel stevigere rocknummers op N-je nrs kunnen echter maar moeilijk bekoren. Na al die jaren, komt Normaal nog altijd niet verder dan clichématige rock- ’n roll met dito teksten. Zo begint het album met ‘Doar Hek ’N Hekkel An’ gevolgd door ‘Wat Maak I-J Mien Now Dan’. Twee weinig originele songs, die vast en zeker het bij de fans van het eerste uur goed zullen doen, maar een gemiddelde muziekliefhebber zoekt toch iets meer verrassing en raffinement. Ook waagt normaal zich nog aan een vertolking van de wereldhit van The Kinks, ‘You Really Got Me’, bij Normaal is het nummer ‘Monteur’ genaamd, met dit wat al te makkelijk nummer zakt Normaal naar het niveau van een willekeurige coverband uit een willekeurig dorp.
Voor dit album is de volledige (theater)bezetting opgetrommeld en dus komen regelmatig de saxofoon en andere blazers langs en krijgt het geheel een wat voller geluid. Echter hebben de nummers op zichzelf en daarmee de schrijverskunsten van de heren van Normaal in al die jaren nauwelijks een ontwikkeling doorgemaakt. En dus lukt het Normaal ook niet om zich te onttrekken aan het cliché van de boerenrock. Ook een paar flauwe reggaenummers aan het einde van het album willen hier niets aan helpen. De rocknummers op N-je nrs doen vooral gedateerd aan en hiermee zal normaal ook weinig nieuwe zieltjes winnen. Al lijkt dat ook helemaal niet bedoeling en zal Jolink zijn lange neus inmiddels al fier vooruit hebben steken.
From First To Last - From First to LastWanneer je me een jaar geleden had verteld dat From First To Last (FFTL) op...
Suzanna Lubrano - Saida Saida is het vierde album van de in Rotterdam woonachtige Kaapverdiaanse...