Op het openingsnummer ‘Christopher and Anthony’ zou je haast denken dat de gitarist in kwestie stadsgenoot The Edge van U2 is. Helaas, maar lekker is het nog steeds. Egan zelf doet qua stemgeluid een beetje denken aan Markus Acher, zanger van de Duitse band The Notwist. ‘I was a Man’ is een regelrechte danskraker, tenminste op het einde dan. Pas halverwege komt de overgang die het nummer echt interessant maakt.
Een nummer met kop en staart is ‘Replays’. Tevens is het een meer traditioneel nummer door de flinke gitaarpartijen. ‘Graveyard’ is een vergelijkbaar nummer, zij het wat meer ambient. Opvallend is het nummer ‘Phil Lynott’, vernoemt naar de zanger van Thin Lizzy. Niet zozeer bijzonder qua muziek, maar eerder wat de tekst aangaat. Laten we het erop houden dat het een opmerkelijk eerbetoon is. Eveneens erg eenvoudig is ‘At The Heart Of All Of This Strangeness’, waarop enkel Egan en een akoestische gitaar te horen zijn.
Deze gitaar wordt vervolgens weer snel opgeborgen en de stekkers gaan weer in de verschillende apparaten. Nog tweemaal trekt Egan op zijn manier van leer om vervolgens met het relaxte, met een Air sausje overgoten ‘Nothing Lasts Forever’ de plaat af te sluiten. En daarmee slaat hij tevens de spijker op de kop; Rituals is helemaal hip, maar of de cd ook tijdloos zal blijken valt te bezien. Vast staat dat de cd zeker niet verkeerd is.
She & Him - Volume OneZooey Deschanel is de “She” en beschikt over een verbluffende stem en haar...
Amaseffer - Slaves for Life Wanneer je iemand vraagt metalbands op te sommen komen de meeste mensen met...