2008-06-24
Alghazant uit Finland draait al weer een aantal jaren mee. De melodieuze blackmetalband is opgericht in 1995 en heeft haar vijfde albumWreath Of Thevetat op de mensheid losgelaten. Sinds haar oprichting heeft de band al heel wat bezettingswisselingen moeten doormaken en als voorbereiding op dit album is de halve band weggelopen en zijn er twee nieuwe witgeschminkte gezichten toegevoegd. Nu is Alghazant weer een vijfmansformatie. Zo is ook de zanger die luistert naar de zieke naam Goat Tormentor (hoe verzin je het) nieuw te horen op dit album.Bij beluistering spookt direct Dimmu Borgir door mijn hoofd. Alleen klinkt Alghazant een stuk duisterder, minder gothic en sneller dan de populaire Noren. Waardoor ook een naam als Emperor zich aandient. De zanger gebruikt afwisselend een ijselijke scream en een diepe grunt waarbij hij eigenlijk wel extreem klinkt. De muziek is over het algemeen snel en voorzien van vele blastbeats. Het prominent aanwezige toetsenwerk zorgt ervoor dat de muziek soms redelijk melodieus is. De gitaren klinken gelukkig lekker agressief. Daardoor, en door dat diep donkere geluid doemen ook namen als Shining en Burzum op. In sommige nummers zou het wel prettig zijn geweest als de toetsen wat gedoseerder gebruikt waren. Beste voorbeeld hiervan is het nummer ‘The Phosphorescent’ waar beklemmend Burzum achtig gitaarspel wat ondergesneeuwd raakt door de vele lagen toetsenwerk. Jammer, want de gitaristen leveren een topprestatie. Minder of geen gebruik van keyboards zou dit nummer een stuk krachtiger gemaakt hebben. Soms ook voegt het toetsenwerk wel weer heel veel moois toe zoals in ‘Twice-Born ‘en in het werkelijk schitterende ‘Future Made Flesh’. Bij tijd en wijle wordt het energieniveau wat teruggeschroefd met melodieuze pianostukjes zoals halverwege ‘Rain Of Stars’, maar soft wordt het nooit. Ander hoogtepunt is het trage ‘On Blackening Soil’ waar de zanger me kippenvel bezorgt. Van angst wel te verstaan.
De productie is prima, maar wat vol en gelaagd. Daardoor vergt het wat tijd om het album in al zijn schoonheid te doorgronden. Door de veelheid aan sterke nummers op dit album van Alghazant komen liefhebbers van melodieuze maar toch agressieve black metal ruimschoots aan hun trekken. En zo heb ik maar weer een volgende zwart metalen parel te pakken. Het kan niet op de laatste tijd.
When we Fall - We Untrue Our MindsNa een EP in 2005 en de re-release in 2006, vond de band When we Fall het...
Ashes Divide - Keep Telling Myself it's Allright Achter iedere uiteenspatting van een grote band schuilen nieuwe projecten van...