A Day's Work - Drowning In What I Believe Recensie op Podiuminfo

2004-06-01 Binnen de “emo” lijkt het de laatste tijd wel een wedstrijd tussen bands om zo inwisselbaar mogelijk te klinken. De stijl die zich in zijn oorsprong juist liet kenmerken door een sterke vernieuwingsdrang lijkt niets anders geworden te zijn dan een verzameling van middelmatigheid. Het is dan ook goed om te zien dat er wel degelijk bands zijn binnen dit genre die vernieuwing nog steeds hoog op hun muzikale checklist hebben staan. A Day’s Work uit Alkmaar is eigenlijk niet eens meer een emo band te noemen, hoewel hun bovengenoemde checklist toch ook de dissonante gitaartokkels, breed uitwaaierende refreinen en screams van de gitarist (in dit geval bassist) bevat. Op hun eerste cd 'Above and Within' was te horen dat de band zich graag beweegt in een breed muzikaal kader van emo, rock, metal en wat industrial. De 4 nummers op deze ep liggen qua stijl een stuk dichter bij elkaar. A Day’s Work lijkt zich hiermee te gaan concentreren op een mix van emo, rock en zelfs pop. Het klinkt daardoor allemaal wat minder als een samenraapsel van stijlen, zonder dat het ook maar ergens eentonig wordt. Muzikaal heeft A Day’s Work wel wat overeenkomsten met bands als My Vitriol en Face Tomorrow, maar door de lange uithalen van zanger Paul Glandorf heeft het regelmatig ook wel wat weg van het Belgische Zornik en in mindere mate Muse. In de eerste seconden van opener ‘Here I am’ lijkt de luisteraar even een stukje Politik van Coldplay voorgeschoteld te krijgen, maar gelukkig herstelt de band zich vrijwel meteen. Daarna zitten de nummers zodanig goed in elkaar, dat er geen speld tussen te krijgen is. Krachtig, catchy, maar ook zeer gelaagd door het continu toepassen van twee compleet verschillende, maar elkaar perfect aanvullende gitaarpartijen. Met inventieve arrangementen ontwijkt de band het grootste deel van de clichés dat gemeengoed lijkt te zijn geworden binnen het genre. Als alles dan ook nog eens op zijn plaats valt met één brok energie in de vorm van ‘From where I stand’ speelt A Day’s Work eigenlijk een gewonnen wedstrijd. Het drumwerk is strak, interessant en technisch verrassend goed, zanger Paul pakt je vooral in de refreinen steeds bij de strot en de composities, welke niet zouden misstaan op de publieke radio na tienen, staan als een huis. Naast de 4 reguliere nummers heeft A Day’s Work ook nog eens een omvangrijk multimedia deel aan deze EP toegevoegd met extra tracks, video, teksten en zelfs gitaartabs. Net als het artwork ziet het er allemaal even professioneel uit. Eindelijk eens een band die snapt hoe ze hun muziek moeten presenteren. Toch zijn er ook een paar kleine punten van kritiek. Productioneel en muzikaal klinkt het allemaal goed, maar ook wel erg glad. Hier en daar de scherpe kantjes erin laten en wat meer verrassende wendingen proberen toe te passen, kan de muziek alleen maar ten goede komen. Zanger Paul schrijft prima zanglijnen, maar mag ook wel eens afstappen van die lange uithalen. Verder kan het in enkele nummers afwijken van het hard - zacht principe verademend werken. Maar we hebben hier duidelijk te maken met een hardwerkende band met een missie en dat verdient eigenlijk alleen maar respect. Deze EP zal dan ook wel bedoeld om platenmaatschappijen geïnteresseerd te houden of juist dat laatste duwtje in de rug te geven. Een release bij een label zal waarschijnlijk ook niet al te lang op zich laten wachten. En met nog wat extra peper in de reet en het doorzetten van de vernieuwingsdrift, kan die full-length wel eens de flinke knaller worden die A Day’s Work naar de nationale top katapulteert.

Recensent:Youri van der Avoird Artiest:A Day's Work Label:Eigen Beheer