2008-07-16
Het vierde album van Finger Eleven is eigenlijk nummer vijf. De eerste plaat brachten ze alleen uit onder een andere naam: The Rainbow Butt Monkeys. De nieuwste van Finger Eleven heet Them vs. You vs. Me, een bij tijd en wijlen stevig rockende plaat die helaas vaak verzuipt in voorspelbaarheid en overproductie. Het resultaat is een wat sfeerloos album. Zijn er dan helemaal geen lichtpuntjes? Jawel: het openingsnummer ‘Paralyzer’ is een rock-anthem van het zuiverste water. Aan de andere kant van de oceaan, in Canada en de VS, zijn de heren van Finger Eleven grote jongens. Gouden platen, hitnoteringen, optredens in grote televisieshows en muziekleverancier voor diverse televisieseries en computerspellen, niets is ze vreemd. In Europa is Finger Eleven nog relatief onbekend en dat terwijl ze al sinds 1989 bezig zijn. In het alternatieve metal- en hardrockcircuit hebben ze echter altijd genoegen moeten nemen met een plaats achter bands als Creed (in 2004 uit elkaar gegaan) en Fuel. Them vs. You vs. Me gaat daar geen verandering brengen.
Op de website van Finger Eleven lezen we dat de band over ruim honderd nummers kon beschikken bij de samenstelling van het album. Je vraagt je direct af hoe de pakweg negentig ‘afgewezen’ nummers klinken, want van de elf die het album wél gehaald hebben, ontstijgen er maar twee of drie de middelmaat. ‘Paralyzer’ is de absolute knaller met stuwend drumwerk, teksten die tot meezingen uitnodigen en een openingsriff die sterk aan Franz Ferdinand doet denken. Het daaropvolgende ‘Falling On’ had zonder moeite op Golden State van Bush kunnen staan en dat is een groot compliment. ‘Window Song’ is een mooie, zorgvuldig opgebouwde rockballade die op het juiste moment de vaart uit het album haalt.
Daar tegenover staan mindere goden als ‘Lost My Way’, ‘So-So Suicide’ en ‘Easy Life’. Allemaal meer van hetzelfde: recht-toe-recht-aan rockers die je voor je gevoel al honderd keer gehoord hebt. Die constatering raakt meteen de kern van de zaak. Finger Eleven is weliswaar een band die zijn zaakjes goed voor elkaar heeft, maar die zich nergens onderscheid. De stem van Scott Anderson is zoals die van alle zangers in het metal- en hardrockwereldje, de teksten komen om in clichés (‘You’ve got to try to find what’s right before your eyes’) en de vlekkeloze productie maakt het album sfeerloos en steriel.
De kans dat Finger Eleven van koers wijzigt is klein. Dit is wat ze doen en ze doen het goed. Voor liefhebbers van mainstream hardrock is Them vs. You vs. Me een aanrader, voor de rest van muziekminnend Nederland niet.
Neil Diamond - Home Before Dark Neil Diamond is een echte oldtimer , in de beste zin van het woord...
Infadels - Universe in Reverse Twee jaar geleden is deze band er opeens: Infadels . Nummers als ‘Topboy’,...