2008-08-03
Een jaar na de release van White Moth (lees hier onze recensie) komt multi-talent Xavier Rudd met alweer zijn zevende studioalbum: Dark Shades of Blue. Was White Moth laid-back met een boodschap, Dark Shades of Blue is een stuk pittiger. Je hoort hier meer gitaren, waardoor een groter contrast tussen licht en donker is ontstaan. White Moth was vloeiend, Dark Shades of Blue is hoekig.Het instrumentale eerste nummer ‘Black Water’ trekt als een schaduw over de zonnige liedjes van het voorgaande album. De titel van het nummer is ook de naam van het schilderij op de cover, gemaakt door Rudd’s vrouw Marci. Titeltrack ‘Dark Shades of Blue’ heeft meer van de typische Xavier Rudd melodie met een funky ondertoon door de didgeridoo. Ook hier weer een stevige gitaar met een lang instrumentaal stuk in het midden. Xavier Rudd nieuwe stijl is wel even wennen.
Het is niet allemaal donkerblauw. ‘Secrets’ is weer lekker relaxed, maar wel met een serieuze tekst over dingen achterhouden. Ook ‘Edge of the Moon’ gaat wat meer terug naar de stijl van White Moth. Als we in kleurencontrasten blijven denken is dit het meest lichtblauwe nummer van de cd, zowel wat muziek als tekst betreft. ‘Everybody take the hand of the one you choose, lead them to a place that appeals to you, and together we can share all the goodness of blue’, zingt hij, begeleid door een koor.
Rudd laat zich van zijn meer ingetogen kant zien met ‘Shiver’, een fragiel liedje, waar de vloeiende instrumenten en Rudd’s stem een prachtige combinatie vormen. De muziek is bijna hypnotiserend door de rollende percussie en het simpele gitaarloopje. Tijdens ‘Uncle’ leeft hij zich uit op verschillende instrumenten, om het album weer gevoelig en ingetogen te laten eindigen met ‘Hope You’ll Stay’ en ‘Home’. De laatste twee gaan over zijn hectische tourschema van het afgelopen jaar door Australië, Europa en de VS.
Dark Shades of Blue is wat instrumenten betreft het meest sobere album dat Xavier Rudd tot nu toe heeft gemaakt. Dat wil niet zeggen dat dit een saai album is. In tegendeel! Het contrast tussen de nummers is groter. De gitaar-nummers zijn een vrij grote stap vergeleken met de vorige cd, zonder de typische Xavier Rudd-stijl te verliezen. Zijn liefde en bezorgdheid voor onze planeet zijn nog steeds een belangrijk punt in zijn teksten. De muziekinstrumenten bespeeld hij allemaal zelf, hoewel hij op deze plaat wordt bijgestaan door drummer Dave Tolley. Het album is gemixed door Joe Barresi, die heeft gewerkt met Tool en Queens of the Stone Age.
Architects - RuinMet een gemiddelde leeftijd van net boven de zeventien namen de jongetjes van...
Neil Diamond - Home Before Dark Neil Diamond is een echte oldtimer , in de beste zin van het woord...