2008-08-09
Neil MacColl was lange tijd vooral op de achtergrond actief en werkte samen met veel verschillende muzikanten, maar maakte slechts zelden eigen albums, ook nu weer is hij vooral als gitarist en tweede vocalist actief op een album dat vooral draait om de fluisterende, dromerige en warme zang van Kathryn Williams. Op een folkavond georganiseerd door de BBC kwamen ze elkaar tegen en speelde ze voor het eerst samen. Het klikte toen zo goed dat het idee werd geboren om een album samen op te nemen. Two is het resultaat van deze samenwerking en is melancholisch in al zijn poriën.Neil MacColl stond en zal altijd in de schaduw blijven staan van zijn beroemde vader. Zijn vader, Ewan MacColl, is één van de beroemdste Britste songwriters en mede verantwoordelijk voor de herwaardering van oude Britste folktraditionals en daarbij schreef hij zelf ook een paar nummers die inmiddels de statuur van traditional hebben. Zo is ‘Dirty Old Town’ van zijn hand, het nummer dat vooral bekendheid kreeg door de uitvoeringen van eerst The Dubliners en naderhand The Pogues. Dezelfde Pogues die overigens met MacColl’s dochter, Kirsty, het wereldberoemde kerstnummer ‘Fairytale Of New York’ opnamen. De familiebanden zijn nu ieder geval duidelijk. Neil MacColl is als muzikant vooral altijd op de achtergrond aanwezig geweest. Meestal als gitarist en nu dan ook als co-writer van een album.
Two ademt een soort fijne ouderwetsheid, vooral door het rustige tempo en de bijna klassieke folkliedjes. De meeste liedjes zijn gebouwd rond één of meer akoestische gitaren en MacColl excelleert als tokkelende gitarist. Een enkele keer wordt het traditionele folkidioom aangevuld met wat minder traditionele elementen. Zo is er ‘Grey Goes’ dat wat experimenteler klinkt en zelfs onheilspellend aandoet. Ook tekstueel gaat het soms wat verder en doet het bijna surrealistisch aan wanneer de lieflijke stem van Williams zingt: ”I’ll sweeten you like sugar, when the world has been fucking with you”. Toch blijven ze in de basis heel dicht bij wat we kennen uit de folk. Tijdloze pareltjes als ‘Come With Me’ en ‘Blue Fields’ levert dat op, prachtig in al zijn eenvoud.
Two is niet de plaat die de muziekwereld op zijn grondvesten zal doen schudden, daarvoor hij is soms wel erg behoudend. Dat zal echter een bewuste keuze zijn en dat valt alleen maar te prijzen. Het vakmanschap druipt namelijk van Two af en daarbij heeft vooral Williams een zeer aangename en warme stem. De vocale toevoeging van MacColl heeft echter niet altijd evenveel meerwaarde, hij probeert zijn stem soms te geforceerd te laten klinken als die van Williams. En de beste duetten zijn toch meestal die met twee stemmen die elkaar uitdagen en soms ook juist elkaars tegenpool zijn (luister nog maar eens naar het eerder gememoreerde Fairytale of New York). MacColl’s kracht zit hem op dit album vooral in het uitstekende gitaarspel dat perfect samengaat met de zang van Williams. Zo is Two een hele fijne folkplaat, die over een paar maanden als de herfst weer zijn intrede doet, nog beter zal gedijen.
Ravolva - MeconiumHet uit Lisse afkomstige Ravolva bestaat uit drie leden; Pieter, Jos en...
Greg Howe - Sound Proof Bij het horen van de naam Greg Howe gaat bij veel mensen niet direct een...