2008-07-29
De muziekliefhebbers onder ons die ook graag op de hoogte blijven van het privéleven van de muzikale sterren zullen Gavin Rossdale vooral kennen als man van superster Gwen Stefani. De grungekids uit de jaren negentig zullen Rossdale vooral herinneren als de collectieve pispaal voor iedereen die Nirvana of Pearl Jam fan was. De toenmalige band van Rossdale, Bush, was een soort popantwoord op de grunge en daar was je natuurlijk niet van gediend als rechtgeaarde grungekid. Bush stopte er begin deze eeuw mee en rond Rossdale werd het heel erg stil. Zijn eerste soloalbum liet lang op zich wachten en Rossdale nam de tijd om zijn koers te bepalen. Wanderlust is het resultaat, dat op sommige momenten heel aardig kan zijn, maar ook zeker net zo vaak saai en nietszeggend is.Rossdale beschikt nog altijd over een prima pop/rock stem en muzikaal is het niet bijster verrassend wat hij op Wanderlust laat horen. De songs zitten degelijk in elkaar, maar lopen zelden over van originaliteit. Opener ‘Can’t Stop The World’ is een aardig begin, met prominent aanwezige drums en een redelijk standaard opbouw. Rossdale klinkt geïnspireerd en zet dat voort in het stevige en vurige ‘Frontline’. Daarna gaat het enigszins mis, in de clichématige rockballad ‘Forever May You Run’ bewijst geboren Engelsman Rossdale er vooral een typische Amerikaanse muziekinterpretatie er op na te houden. Een interpretatie die gevoed wordt door de dertien in een dozijn Amerikaanse mainstream muziek. Denk aan bands als 3 Doors Down, Nickelback of emoverwante bands als Panic At The Disco of Fall Out Boy. Ook bands die een gepolijst, vaak quasi stevig geluid laten horen en hiermee de hitlijsten weten te bestormen.
En zo gaat Wanderlust aan je voorbij zonder dat je er erg in hebt en zonder dat je echt geraakt wordt door hetgeen Rossdale laat horen. Het lijkt er soms op of Rossdale zich als muzikant zijnde verplicht voelde om nog een album te maken, maar dat hij eigenlijk bar weinig te vertellen heeft (teksten in de trant van “There is a beauty in all kinds of danger, but none so beautiful as you” uit ‘The Skin I’m In’ of “I love you now, but I have loved you not, I am the runaway” uit ‘If You’re Not With Us, You Are Against Us’) en erger nog bar weinig goede (muzikale) ideeën heeft. Wat overblijft is de degelijkheid van het album en het feit dat er hoorbaar tijd is besteed aan dit album. Vooral bij de meer uptempo en stevigere nummers kan Rossdale nog redelijk bekoren, zo is ‘Another Night In The Hills’ best aardig en kunnen ook de eerder genoemde nummers ‘Frontline’ en ‘Can’t Stop The World’ best overtuigen. Uiteindelijk ontbreekt er toch wel iets aan Wanderlust om over de hele linie te kunnen spreken van een geslaagde plaat. Degelijk en vakbekwaam dat zeker, maar op momenten ook weinig origineel en erg middle-of-the-road.
The Cool Kids - The Bake SaleHet was Myspace dat Chuck Inglis en Mikey Rocks in 2005 met elkaar in contact...
Natalia Clavier - Nectar Nectar , het blijkt de perfecte titel te zijn voor het debuut van de...