Het trio, dat bestaat uit Daniel Stricker (drums en zang), Andy Juggernaut (gitaar en zang) en Vincent Vendetta (toetsen en zang), combineert zoals gezegd rock met synthesizers en beats en doet hierdoor denken aan Daft Punk en Justice, maar ook aan bijvoorbeeld Electric Light Orchestra. Ook heeft de band een duidelijk rock-geluid, ondanks de vrij prominent aanwezige, strakke beats.
De eerste single van Dystopia is ‘Shadows’ en dit nummer heeft al een paar weken in de Kink 40 gestaan. Met name door de geweldige baslijn is ‘Shadows’ één van de betere tracks op het album, dat hiernaast nog een aantal zeer goede songs bevat. Neem bijvoorbeeld ‘Into The Galaxy’, met z’n hoekige baslijn en Bowie-achtige zang. Ook de rustige titeltrack, compleet met akoestische gitaar, is zeer de moeite waard.
‘Road To Recovery’ begint met een vette synthesizerpartij en wordt verder gekenmerkt door een funky gitaartje en een stampende beat. Ook ‘Twenty Thousand Leagues’ is erg goed en hetzelfde geldt voor ‘Nine Lives’. Het heerlijke ‘Tombstone’ is met z’n vervormde zang misschien wel het allerbeste nummer van Dystopia.
Tegenover de genoemde hoogtepunten staan eigenlijk geen echt slechte tracks en dus is Dystopia gewoon een heel goed album. Door de combinatie van stijlen zou de band bovendien een breed publiek moeten kunnen aanspreken. De heren van Soulwax, Daft Punk en Justice zijn al fan van Midnight Juggernauts en met deze debuutplaat zouden de Australiërs er wel eens een heleboel fans bij kunnen krijgen.
Sigur Rós - með suð í eyrum við spilum endalaustHet vergt het nodige knip- en plakwerk, maar uiteindelijk staat með suð í...
Ron Sexsmith - Exit Strategy of the Soul Ron Sexsmith is ontegenzeggelijk een van de meest begaafde songschrijvers...