Sigur Rós - með suð í eyrum við spilum endalaust Recensie op Podiuminfo

2008-06-29 Het vergt het nodige knip- en plakwerk, maar uiteindelijk staat með suð í eyrum við spilum endalaust dan toch zwart op wit. Het betekent zoveel als ‘With a buzz in our ears we play endlessly’ en daarmee is het vijfde album van het sfeerrijke Sigur Rós een feit. Waar we vorig jaar met open monden en tranende ogen konden genieten van Heima, de prachtige documentaire over de intieme tour door thuisbasis IJsland, knallen ze nu alweer een nieuwe plaat in de schappen. De afgelopen maand werden we al getrakteerd op de eerste single en tevens albumopener ‘Gobbledigook’. Een drie minuten durend vrolijk en folky nummer met snelle harde drums waarmee Sigur Rós een andere weg lijkt in te slaan. De bijbehorende videoclip met een bijna sektarisch beeld van naakt rondrennende mensen door een bos sleept je mee in een blije wereld zonder zorgen. De epische geluidsmuren die we kennen van onder andere ( ) en Takk... maken plaats voor een wat luchtiger, poppy en vrolijker geluid. Zodoende is het voor mensen die niet al verkocht waren dé kans om zich te gaan begeven in de wondere wereld van deze IJslanders.

Niet alleen heeft Sigur Rós hun sound een nieuwe impuls gegeven, ook is dit het eerste album dat niet in IJsland opgenomen is. Studio’s in New York, Londen (Abbey Road) en de Cubaanse hoofdstad Havana hebben de vruchtbare grond gevormd voor dit kunststukje. Dit alles onder toeziend oog van topproducer Flood; hij werkte al met U2, Smashing Pumpkins en Nine Inch Nails. Voor het eerst staat er ook een Engelstalig nummer op een Sigur Rós-album genaamd ‘All Allright’; een rustig bijna fluisterend gezongen pianoballade die het einde van dit album mag verzorgen. Normaal gesproken zingt Jónsi Birgisson alleen in het IJslands en in de zelf verzonnen taal ‘Hopelandish’. Vooral de eerste helft van með suð í eyrum við spilum endalaust loopt over van blijdschap en zorgt ervoor dat je het liefst naakt door de tuin zou rondhuppelen en de hele buurt daarbij uitnodigd. Opbeurende pianoakkoorden, gitaarmotiefjes en blazers hoeven niet meer minutenlang herhaald te worden om de absolute schoonheid in liedjes als 'Inní Mér Syngur Vitleysingur' naar boven te halen. Sigur Rós heeft simpelweg minder tijd nodig om de luisteraar te overdonderen.

Dat neemt niet weg dat ze in bijvoorbeeld de vijfde track ‘Festival’ weer flink hun tijd nemen. Vier minuten ijle gitaarklanken begeleid door de welbekende hoge uithalen van Jonsí waarna halverwege alle bombast in de vorm van gitaren, strijkers en drums je kippenvel bezorgen. Na deze episode word je naar het einde van deze prachtige plaat gedragen door ingetogen pianoklanken en vocalen zoals in ‘Fljótavik’ en ‘Illgresi’. Sigur Rós heeft het hem weer geflikt om een meesterwerk af te leveren met hun eigenaardige geluid. Het blijft wonderlijk hoe deze band steeds weer als geen ander zoveel schoonheid in muziek weet te vangen, zonder in herhaling te vallen. Dit is hoe muziek bedoeld is; meeslepend, emotioneel en bovenal wonderschoon.

Recensent:Martijn Arendshorst Artiest:Sigur Rós Label:EMI Music