2008-08-11
My Brightest Diamond is eigenlijk gewoon Shara Worden, een songwriter en multi-instrumentaliste uit New York. Ze was achtergrondzangeres bij Sufjan Stevens en bracht in 2006 haar eerste solo-album uit, het bejubelde Bring Me The Workhorse. Haar dromerige en tegelijk dramatische debuut was duidelijk beïnvloed door enerzijds de Amerikaanse indierock scene, met bands als Anthony and The Johnsons en ook haar voormalige werkgever Sufjan Stevens. Anderzijds waren er toen nog wat folkinvloeden hoorbaar (in de trant van Espers of Joanna Newsom), maar vooral ook al flinke flarden theatrale en bombastische rock. Op A Thousand Shark’s Teeth is de folk eigenlijk helemaal verdwenen en is het vaak complexe en gelaagde indierock, vol met rijke arrangementen en ook vol van dramatiek.Voor te beginnen is er natuurlijk die alom aanwezige stem van Worden. Soms dromerig, dan weer mysterieus en vooral vol drama, bijna van opera proporties. Het album opent met ‘Inside A Boy’, een prominent aanwezige elektrische gitaar, waar omheen het hele nummer is gebouwd. Het nummer wordt meteen groots opgebouwd en er worden al zorgvuldig stevige geluidsmuren opgetrokken. Het hele album door zal er die afwisseling zijn tussen heel klein en dramatisch groots. Dat is ook precies waar de kracht zit. Er wordt ontzettend knap gespeeld met de emotie in al zijn facetten. De ene keer is het bijna beklemmend, zoals in het onheilspellende ‘Black & Costaud’, een andere keer weer meer dromerig en onschuldig, zoals in afsluiter ‘The Brightest Diamond’, Maar ook op laatstgenoemde momenten broeit er iets onderhuids en wordt het nummer langzaam richting een hoogtepunt gebracht, waarbij er een hoofdrol is weggelegd voor de strijkers.
‘If I Were Queen’ is bijna een klassiek stuk dat rustig voort meandert en na tweeëneenhalve minuut een redelijk abrupt einde kent. ‘To Pluto’s Moon’ is dan weer opvallend door de stevig rockende gitaar op het einde van het nummer. In ‘Bass Player’ wordt de dramatiek daarna tot grootse hoogte gestuwd. ‘Apples’ is dan weer een minisprookje dat op muziek is gezet en zo ontvouwd zich langzaam, maar zeker een wondere wereld. Het album is daarbij een soort van rock ontmoet klassiek geworden. Vooral door de prominent aanwezige strijkers in bijna elk nummer, in combinatie met soms scheurende gitaren. Eerder hoorde we een dergelijke combinatie die ook nog eens fantastische uitpakte, bij het debuut van de Canadees Patrick Watson. Ook hij slaagde erin om een soort van eigen sprookjeswereld te creëren, waarin het prima toeven bleek.
Het is daarmee geen makkelijk album geworden, maar door de afwisseling van instrumenten en de zeer smaakvolle arrangementen wel bijzonder genietbaar. Het album neemt je mee op reis die vaak persoonlijk is en je een inkijkje gunt in de belevingswereld van Shara Worden. In deze wereld staat de redelijke dramatische zang van Worden centraal staat en is het vooral de inventieve muzikale inkleuringen die A Thousand Shark’s Teeth buitengewoon interessant en ook erg goed maakt.
My Morning Jacket - Evil UrgesHoewel ze één van de hipste bands van het moment zijn bestaan ze al tien...
Mark Stewart - Edit De in Bristol opgerichte band The Pop Group stond eind jaren zeventig vooral...