Op deze plaat horen we voornamelijk jazz en blues invloeden met een wave randje. De indie rock is zo te horen verdwenen en af en toe heel subtiel weggestopt. De vijf nummers op deze EP zijn over het algemeen rustig en helaas met weinig opzwepende muzikale passages die eruit springen. Hierdoor is de gemiddelde lengte van vijf minuten per nummer aan de lange kant. Storend is het feit dat het geluid niet goed is afgemixt. De snares overheersen namelijk constant en de baslijnen zijn haast niet te horen. Ook het gevoel dat er een warme stem bij een jazz en blues band hoort is niet weg te slaan uit mijn hoofd. Dominique heeft een aangenaam volume en een aangename stem die echter toch de warmte mist om een boodschap over te brengen.
De muziek zit voor de rest lekker in elkaar maar hoogstaand is het zeker niet. Wie weet is het live wel een stuk beter te pruimen. Zo stonden ze al op The Music In My Head Festival en Crossing Border Festival. Voorprogrammashows waren er ook al genoeg, namelijk bij Patrick Watson, Razorlight, The Tellers, 1990’s en Van Katoen. Geef ze het voordeel van de twijfel en probeer het live eens uit, deze EP is helaas niet overtuigend genoeg.
The Rascals - RascalizeMiles Kane staat misschien beter bekend als een goede vriend van Alex Turner...
John Mayer - Where the Light is - Live in Los Angeles Zanger/gitarist John Mayer mag dan pas dertig zijn, hij deelde het podium...