2008-07-28
Het is momenteel wat stil rond de Amerikaanse metalband Nevermore. Het laatste album dateert alweer van 2005. Een mooie gelegenheid voor de bandleden om zich eens op andere projecten te storten. Eerder dit jaar al trakteerde zanger Warrel Dane ons op het prachtige Praises To The War Machine (lees hier onze recensie). Nu de beurt aan gitarist Jeff Loomis om zijn instrumentale soloalbum Zero Order Phase het levenslicht te laten zien. Dat beide bandmakkers bovenmatig getalenteerd zijn is inmiddels wel duidelijk. Het probleem is dat ze beiden in het keurslijf van hun eigen band geperst zitten. Een soloalbum is natuurlijk wel een prima gelegenheid om je muzikale horizon te verbreden. Waar Warrel Dane het vooral zoekt in atmosferische, bijna gotische, rock daar blijft Jeff Loomis het vooral in de metalhoek zoeken. Samen met producer Neil Kernon, die de eerste drie platen van Nevermore produceerde, en drummer Mark Arrington weet hij een solide metalbasis neer te zetten die ook zo kenmerkend is voor het geluid van Nevermore. Daar overheen weet Loomis zijn virtuoze solos te plaatsen zonder in een oneindig gefreak te verzanden. Iets waar supergitaristen als Joe Satrianai of Steve Vai nogal eens last van hebben. De stijl van Loomis is meer te zoeken in de hoek van Yngwie Malmsteen en hij heeft er nog meer een metal draai aan gegeven.
Vaak is het moeilijk een hele instrumentale plaat van begin tot eind boeiend te houden en de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik dat ook bij dit album mezelf betrap regelmatig afgeleid te zijn. Soms mis ik dan toch een zanger. Natuurlijk is de plaat niet slecht en ik denk dat gitaarfreaks zich hier vreselijk op kunnen uitleven. Stukken als de dreigende opener ‘Shouting Fire At A Funeral’, het snelle ‘Jato Unit’en epische nummers als ‘Azure Haze’ en ‘Cashmere Shiv’ bewijzen overduidelijk waar al die goede songs bij Nevermore vandaan komen. De man is absoluut een gitaargrootmeester die hier zeker geen slecht figuur mee slaat. Het geluid is door het prima werk van producer Neil Kernon natuurlijk moddervet. Ook zijn er nog wat gastbijdragen te horen van Ron Jarzombek (Watchtower), Pat O’Brien (Cannibal Corpse) en jazz muzikant Michael Manring.
Uiteindelijk wel een ruime voldoende voor Loomis met dit werkje, maar meer dan een leuk tussendoortje is Zero Order Phase niet. Loomis heeft zijn ei gelegd en kan zich weer gaan richten op het betere werk. Het wordt weer eens tijd voor een heus Nevermore album.
Cog - Sharing SpaceHet progressieve genre, een genre dat zich de afgelopen 40 jaar voortdurend...
Stick to your Guns - Comes from the Heart Dat ‘Stick To Your Guns’ een nummer van Bon Jovi is zegt in dit geval niet...