Hoewel de albumtitel anders doet denken gaat het hier om een progressieve math rockgroep. Niet zomaar één, maar een instrumentale – hoewel dit niet geheel meer opgaat op het nieuwe schijfje. De band heeft dan ook enkel: één drummer, twee gitaristen en een bassist. Samen vulden ze een vijftig minuten aan muziek, wat opgedeeld is in veertien nummers. Dit alles uitgebracht bij kwaliteitslabel Relapse Records. Een platenmaatschappij die bekend staat om zijn experimenteel en hoekige groepen, waar Don Caballera geen uitzondering op is.
Het album is best een dikke pil en zul je niet snel terug horen op de publieke radiozenders. De drum heeft bij elk nummer de hoofdrol en de gitaren komen vooral piepen en schreeuwend langs. Het resulteert in nummers die steeds langzaam opbouwen, maar helaas nooit eindigen in een climax. Het viertal wilt iets zeggen, maar de boodschap komt met het zesde album absoluut niet over. Hier helpt ook ‘Why Is The Couch Always Wet?’ niet bij, waar een nieuwe kant wordt getoond. Het nummer waarin zacht gezongen wordt voegt niet veel toe.
Hoewel de groep een goede poging geeft gedaan hebben ze ironisch genoeg lang niet zoveel succes als de ex-gitarist. Momenteel kunnen we Ian Williams namelijk tegenwoordig vinden in Battles, die sinds een paar jaar wereldwijd succes heeft. Hopelijk kunnen we over Don Caballero binnenkort hetzelfde zeggen, wanneer ze iets toegankelijker zijn geworden.
Toxic Holocaust - An Overdose of DeathDe Holocaust: de systematische Jodenvervolging door de nazi's en hun...
Amanda Palmer - Who Killed Amanda Palmer Fans van The Dresden Dolls kunnen hun lol op dit jaar. Eerst was daar al het...