2008-08-19
Duitsland is bij uitstek het land waar vele gothic bands hun oorsprong vinden. Ook End Of Green komt hier vandaan. De band noemt hun muziek depressed subcore. Leuk verzonnen, maar de muziek van de in 1992 opgerichte band is gewoon gothic rock. Hun nieuwe album The Sick’s Sense is alweer hun zesde. Dat het niet meevalt nog enigszins op te vallen in het volgepropte genre deert de band blijkbaar niet. De band laveert tussen jaren tachtig gothic van Sisters Of Mercy en The Mission en koppelt dat aan de metal van Paradise Lost en Type O Negative. Die laatste vergelijkingen komen vooral door het stemgeluid van zanger Michelle Darkness (echte naam: Michael Huber). Hij is de vleesgeworden samensmelting tussen Nick Holmes en Peter Steele. Ondanks het feit dat End Of Green niet eens probeert om origineel te zijn, is de muziek op dit nieuwe album heel best te pruimen. Waar heel veel gothic bands nog wel eens willen verzanden in droevige en vergezochte sferen, is End Of Green vooral puntig. De songs zijn over het algemeen vlot en hebben kop en staart met refreinen die lekker in het gehoor liggen. Daardoor is dit muziek die liefhebbers van bijvoorbeeld een band als HIM ook moet aanspreken.
Het album begint vlot en in het tweede nummer ‘KillHoney’ laat Michelle Darkness zijn eerste Peter Steele kreun horen. ‘Let Sleeping Gods Lie’ zou ook zomaar een nummer van Type O Negative kunnen zijn. Heel mooi zijn de ingehouden nummers als ‘Die Lover Die’ en ‘My Crying Veins’. Nummers die vooral goed floreren dankzij de kunst van het weglaten. In ‘Anthem For A New Wave’ en ‘Hurter’ gaat het de Sisters Of Mercy kant op. Absoluut hoogtepunt is het gedragen ‘Sunday Mourning’ waarin alles wat deze band de moeite waard maakt samenvalt. Natuurlijk eindigt het album met het in dit genre verplichte onweer.
De productie is wat droogjes, zodat het soms wel weer heel jaren tachtig klinkt. Zo komen ze ook daar weer goed mee weg. Nog altijd zit ik te bedenken of ik dit nu kunst of juist kitsch moet noemen. Zie het maar als een eerbetoon aan alle voornoemde bands. En als je telkens de neiging hebt de cd opnieuw aan te zetten doet End Of Green blijkbaar iets heel goed; namelijk datgene waarvoor muziek bedacht is: Vermaken.
Sister Flo - The HealerVoor de verandering eens geen snoeiharde metal uit Scandinavië maar fijn...
The Mole - As High as the Sky Recensenten hebben zich aan een deadline te houden wat betreft nieuwe...