Hier en daar hebben songs ook een typische sixtiessound meegekregen, compleet met koortjes en al. Luister maar eens naar ‘Alphabatical Order’ bijvoorbeeld, of ‘Vivian Don’t’. Beide toch echt vrolijke lofi indiepop songs, maar dan wel met wat meer klassieke popinvloeden. Iedere song op Moonwink laat die zelfde onbevangenheid horen en het album dendert dan ook voorbij zonder dat je er erg in hebt en soms zonder dat je beseft dat je al weer naar een volgend nummer luistert. En dat is meteen ook wel het manco van Moonwink, songs zijn inwisselbaar en door dit gebrek aan variëteit gaat de zeggingskracht ook soms verloren. Moonwink krijgt hierdoor ook een vluchtig karakter, na een paar luisterbeurten klinkt het weliswaar heel vertrouwd, maar is de aandacht niet meer altijd daar.
Wat hoe dan ook knap is aan The Spinto Band is om toch al na een flinke handvol albums nog zo fris te klinken en om ook vast te houden aan hun geluid. Zo zijn ‘Later On’, ‘Summer Grof’ of ‘The Cat’s Pajamas’ heerlijke, aanstekelijke en soms knotsgekke songs, die je als luisteraar sowieso een goed humeur bezorgen. ‘They All Laughed’ is een voorzichtig rustmomentje op Moonwink. Er wordt vooral meer ingetogen gezongen en de gekkigheid wordt even achterwege gelaten. Voor het overige staat het album vol met verrassende koortjes, melodieuze gitaarlijnen en veel ander instrumentarium dat er vrolijk tussendoor zijn ding doet. En daarmee is Moonwink een heel aardig feel good album geworden, dat soms net te oppervlakkig en te eentonig is om te blijven overtuigen.
The Spirit That Guides Us - Don't Shoot, Let us Burn The Spirit that Guides us , sinds jaar en dag bekend om haar bijzondere...
Hallo Venray - Leather on my Soul Het nieuwste wapenfeit van Hallo Venray is daar. En de band uit Den Haag...