Eigenlijk is De Kift een beetje een vreemde band. Niet omdat de leden vreemd zijn maar wel omdat de muziek niet alledaags klinkt voor de gemiddelde popliefhebber. Het is lastig om ze een plaats te geven binnen de Nederlandse popmuziek. Bezoekers van de Parade festivals zullen ongetwijfeld in aanraking zijn gekomen met de muziek van de band. Daarbuiten is de naamsbekendheid van de band niet heel groot. Toch doen ze veel meer dan alleen muziek maken. Ze geven workshops en acteren ook regelmatig, waardoor het dus moeilijk wordt om ze te plaatsen.
De muziek zit tussen popmuziek en toneelmuziek in. En het lijkt erop dat de band voor alle invloeden openstaat. Popmuziek, volksmuziek chansons, cabaret en een vleugje fanfaremuziek. Het komt allemaal terug op dit veertien nummers tellende schijfje. Deze mengelmoes maakt het origineel en zorgt ervoor dat je aandacht niet snel verslapt.
Vaak zijn de teksten gelaagd. Met dubbele betekenissen van woorden zoals in ‘De Rivier’. Dit maakt de liedjes op Hoofdkaas vaak tot een hoorspel. Maar het vraagt om een beetje doorzettingsvermogen en geduld. Neem de tijd voor deze muziek en draai de cd meer dan eens. En toch is dit nieuwe album van De Kift toegankelijker voor het publiek dan veel voorgaande albums. De kenmerkende stem Ferry Heyne is aangenaam om naar te luisteren. Zeker als hij aan het vertellen is. Opener ‘Knoeck’ is daar een mooi voorbeeld van. Er is veel te ontdekken op deze cd.
Dearhunter - The Sun Came OutEen bruin broodje extrabelegen kaas, een reclamespotje over futloos haar en...
Nightmares on Wax - Thought So... In 1991 bracht George Evelyn samen met Kevin Harper de eerste techno-achtige...