2008-09-16
Vele Evergrey fans hielden hun hart vast. Hoe zou het de Zweedse metalband op het nieuwe album Torn vergaan? De band rond de boomlange frontman Tom Englund had met hun vorige album Monday Morning Apocalypse de plank enigszins misgeslagen. Het album was licht experimenteel en riekte naar commercie. Weg was de progressieve metal. Weg was het duistere randje. Reden te meer voor de band om de productie maar weer in eigen hand te nemen. Tussentijds is er nog van bassist gewisseld. Fredrik Larrsson, die pas één jaar in de band zat, is alweer vervangen door Ex-Stratovarius bassist Jari Kainulainen. Ook is Evergrey van platenlabel veranderd. Alle reden voor een nieuwe start.En zo kan het gebeuren dat het zevende studioalbum van de in 1996 opgerichte band weer alle vertrouwde ingrediënten van eerdere albums in zich heeft. En dat is de kracht en tevens de zwakte van Evergrey. Het geluid is over het algemeen dermate dichtgesmeerd dat het heel wat energie kost om door de dikke laag naar de songs te zoeken. Wat voor vorige albums gold is nu ook van toepassing op Torn. In eerste instantie word je door het massale geluid zo overdonderd dat je na afloop eigenlijk niet weet wat je gehoord hebt. Maar na meerdere luisterbeurten beginnen de stukjes op zijn plaats te vallen en blijkt dat de Zweedse heren prima songschrijvers zijn. Het gevaar is dat mensen de tijd niet nemen en te snel afhaken.
De gitaren voeren wel iets meer de boventoon dan op eerder werk en dat komt de muziek zeker ten goede. Uiteindelijk blijkt Torn ook weer een verzameling sterke songs te bevatten en ook wel een paar wat mindere nummers. Op de momenten dat de muzikale gordijnen even worden open getrokken zijn de nummers op zijn best zoals in ‘Fail’, ‘Torn’ en ‘Nothing Is Erased’. Er zit dan wat meer dynamiek in de songs en dat maakt Evergrey op die momenten het meest genietbaar. Zeker ook omdat de warme stem van Tom Englund dan het prettigst klinkt. De man is een geweldige zanger maar zijn stem sneeuwt nog wel eens onder in al het geweld. In het laatste nummer ‘These Scars’ duikt de zangeres weer op; Carina, de vrouw van Tom. Dit nummer is één van de hoogtepunten.
Torn is nog niet zo goed als de eerste albums maar Evergrey heeft zich met een vakkundig album gerevancheerd voor hun matige voorganger. En dat is een prettige constatering.
Funeral - As the Light does the ShadowDat Noorwegen de bakermat voor extreme metal is, mag als bekend worden...
Holy Moses - Agony of Death Het twaalfde studio album van Holy Moses is een feit. Al meer dan twintig...