Opener ‘Sweet Surrender’ is eigenlijk exemplarisch voor het gehele album. De scherpe stem van Schouten doet enigszins aan Ilse de Lange en verraadt haar voorkeur voor americana-vocalisten. Of het gebruikte accent authentiek is, valt dan ook te betwijfelen. Het meer up-tempo ‘Old Rain’ ligt lekker in het gehoor, maar niet meer dan dat; het blijft een beetje vlak. De overstuurde gitaar in ‘So Hard To Find’ is eerder storend dan sfeerverhogend en Schoutens stem leent zich minder voor dit type songs.
‘Almost There’ is één van de hoogtepunten op het album, maar waarschijnlijk vooral omdat het zoveel op ‘Mr. Maker’ van The Kooks lijkt. Bovendien heeft het dezelfde zomerse vibe door de kale instrumentatie en gedubde stem van Schouten. Het zou me niet verrassen als de akkoordenschema’s nauwelijks van elkaar afwijken. In ‘Sorrow’ raakt Schouten een aantal hoge noten die bij mijn weten niet op de toonladder thuishoren. Dat gebeurt wel vaker op Sweet Surrender en begint na verloop van tijd te irriteren. Wellicht de makken van een band die het met een thuisstudio moet doen.
Conclusie: americana blijft een gevaarlijk genre voor een Nederlandse (lees: niet-Amerikaanse) band. Het komt al snel gemaakt over. Begrijp me niet verkeerd, Sweet Surrender is zeker geen slecht album. Het mist alleen de klasse en authenticiteit om écht te kunnen overtuigen.
14 september aanstaande vanaf 15:00 uur is de cd-presentatie in het Odeon te (je verwacht het niet) Zwolle.
Deadly Sins - Selling your WeaknessEr gaat een frisse wind door de punk rock scene Boston, Deadly Sins is...
Enslaved - Vertebrae Na twee jaar wachten komt de groep Enslaved met slechts acht nummers naar...