2008-10-02
Ze zijn afkomstig uit de stal van Conor Oberst (Bright Eyes) en dat mag al een aanbeveling heten. Tilly And The Wall is afkomstig uit Omaha, Nebraska. Begin deze eeuw werden ze opgericht en ze vonden al snel hun plek in de levendige indiescene van Omaha, dezelfde scene waar bijvoorbeeld Bright Eyes ook uit afkomstig is. Hun debuut Wild Like Children kon meteen op heel wat bijval rekenen, toen ze daarna als support act van onder meer, u raadt het al, Bright Eyes, en ook van Rilo Kiley door heel Amerika gingen touren, was de naam van Tilly And The Wall al snel gevestigd. Van een echt grote doorbraak was echter nog geen sprake en ook het tweede album, Bottoms Of Barrels werd in de relatieve luwte uitgebracht. Toch wisten de echte indiepop liefhebbers Tilly And The Wall al te waarderen en dat zal zeker ook niet anders zijn na hun nieuwste wapenfeit, o. Een heerlijke, onbevangen, afwisselende en puike plaat.Tilly And The Wall heeft soms iets van het hysterische en opzwepende van CSS (de Brazilianen van Cansei De Ser Sexy), ‘Too Excited’ bijvoorbeeld. Het nummer begint met een soort ongecontroleerd geklap en gaat langzaam over in een vurig nummer, waarin zangeres de Fuck You’s met verve richting luisteraar slingert. Dat ongecontroleerd geklap blijkt geen geklap met de handen, maar met de voeten te zijn. Tilly And The Wall heeft namelijk een tapdanser in zijn gelederen. De tapdanser is een soort van alternatief voor een drummer, maar op o wordt er vaak toch ook een conventionele drummer ingezet. Toch is het heel knap hoe Tilly And The Wall er zelfs in slaagt om het tapdansgeluid als een heel normaal onderdeel van hun sound te laten klinken.
Het begin van het album zet de luisteraar nog op het verkeerde been. De opener is namelijk een lieflijke en ingetogen song, ‘Tall Tall Grass’, waarbij gaandeweg de song de scherpe randjes al langzaam hoorbaar worden. Daarna worden snel de bedoelingen duidelijk. ‘Pot Kettle Black’ is brutaal, opzwepend en lekker eigenwijs en doet wat denken aan The Thing Things. Het muzikale palet van Tilly And The Wall is echter een stuk breder, hier en daar worden songs vrij grotesk en doen ze denken aan bijvoorbeeld Arcade Fire, zoals het prachtige ‘Chandelier Lake’. Hoe dan ook is o een geweldige luisterervaring, die zeker gevarieerd is, maar vooral ook heel erg boeiend.
Abe Vigoda - Skeleton Abe Vigoda is de naam van de acteur die talloze gangsterrollen op zich nam...
Absentee - Victory Shorts Ondanks het uiterst plezierige Schmotime (lees hier onze recensie ), is...