Erg belangrijk bij dit soort bands is dat je er van moet houden om überhaupt langer dan één minuut de muziek uit te houden. Het is post-dit, post-dat en eigenlijk alles voorbij. De composities zijn rammelend, vol dissonanten en vrij hard. Het beukt en stoot alle kanten op met Abe Vigoda. Toch is er gelijk de rust en het vrolijke gevoel. Aan de ene kant is er de exotische, naar de achtergrond verdrongen zang die we ook hoorden bij bijvoorbeeld Animal Collective, ook zijn er de hoge stemmetjes van die band, maar daarnaast is de muziek minder vervuld van bijvoorbeeld bliepjes en piepjes. Het woord ‘clean’ is hier niet zo goed op z’n plaats, maar wel een beetje meer van toepassing. Wel is de muziek lo-fi. De muren die af en toe ontstaan lijken ergens nog wel op My Bloody Valentine, maar zijn wel een veel verdere nazaat dan NoAge.
Iets meer dan 30 minuten heeft Abe Vigoda nodig om mij compleet tot gestoordheid te drijven. De kakafonie blaast als een wind door mijn hoofd en laat me compleet vertwijfeld achter. De ritmes die iedere relatie met oude composities missen laten je vertwijfeld achter. De opbouw van de cd is behoorlijk verfrissend en de nummers lijken prima op elkaar aan te sluiten. Wel zijn de losse nummers moeilijker van elkaar te onderscheiden dan bij stijlgenoten. Muziek niet geïnspireerd op de oude rock, maar op nieuwe muziek. De toekomst. Zeker één van de meest interessantste stromingen van 2008.
Volbeat - Guitar Gangsters & Cadillac BloodHet is 2001 als in Denemarken de band Volbeat wordt opgericht. Het kwartet...
Tilly & The Wall - -o Ze zijn afkomstig uit de stal van Conor Oberst (Bright Eyes) en dat mag al...