De band heeft in ieder geval veel werk gestoken in het artwork en het boekje in het geheel. Er heeft een fotosessie plaats gevonden en de teksten staan zelfs tweemaal in het boekje vermeld. Dat zag ik nog niet eerder. Net zo min als zeven verschillende lettertypen, maar dat is geneuzel in de marge. De muziek dan. Daarover kunnen we helaas kort zijn; die is bijzonder matig. De arrangementen zijn heel erg rommelig en bij vlagen zelfs volstrekt onlogisch. Aan de openingstrack ‘Down’ en ‘Shine your love’ is bij vlagen geen touw aan vast te knopen. Zo lijkt de drummer Fury een aantal keer geen flauw benul te hebben waar het nummer naartoe gaat. En van letterlijk Fury in zijn spel is ook weinig te werken. Het blijft allemaal erg slapjes.
Zo enkele minuten gaan ook de vele valse zangnoten van Stone erg op de zenuwen werken. Het tragische dieptepunt is toch wel de rap(!) halverwege ‘Never Break Free’. Alles rammelt eraan, maar de Engelse uitspraak is toch wel het allerbelabberst. En dan te bedenken dat deze ellende liefst 11 nummers lang doorgaat. Wellicht nog vreemder, of zelfs verontrustend, is dat de band al sinds 1998 bezig is. Je zou toch verwachten dat je na tien jaar toch wel door hebt hoe je in een studio moet opnemen, en hoe je moet zingen en drummen. Dat Rash anno 2008 weer met elf nummers op de proppen komt, waar een korte en bovenal uitgewerkte en muzikaal verzorgde demo wellicht veel verstandiger was geweest, getuigt van evenveel zelfkennis als de instrumetenbeheersing en het songwriting ‘talent’ dat Rash bezit.
LQR - Murder by Liquor LQR (afkorting van liquor) is een folkrock band uit de omgeving van...
The Haunted - Versus Gitarist, zanger, songwriter en spoken-word performer; Peter Dolving is een...