Naar eigen zeggen is de muziek een ”ferocious hybrid of PJ Harvey, Jesus Lizard, Yeah Yeah Yeahs and Big Black”. Persoonlijk zou ik zeggen dat als Tool ooit een stonerrock album zou opnemen en een zangeres zou inhuren, The Ruiner hun zou plaat zijn. Luister bijvoorbeeld naar ‘The Major’ en de gelijkenis is treffend. Ondanks dat de stem van zangeres Julie Christmas de muziek zo nu en wat lichter verteerbaar maakt, is ze ook in staat om een ongekende strot op te zetten. Voorbeelden van beide komen goed naar voren tijdens ‘Bunny Boots’, maar later ook tijdens het fraaie einde van ‘Stranger’.
Welbeschouwd is ‘Invisible Ink’ het enige toegangkelijke nummer op het album. Zowel qua zang, als qua muzikale aankleding. Ongekend meeslepend en toch niet bepaald alledaags. Wellicht zou het album gebaat zijn bij meer van dit soort nummers, want het is een loodzwaar monster geworden. Bijzonder indrukwekkend en razend interessant, dat wel.
Slagsmålsklubben - Boss for Leader!Het wil zo nu en dan wel eens moeite kosten om ergens een genre bij te...
White Lily - After Voices White Lily is afkomstig uit Amsterdam en timmert al sinds 2001 aan de weg....