Muziek is een expressievorm. Deze stelling lijkt belangrijk voor DIT. Het is dan ook moeilijk om een label aan de muziek van de band te hangen. Laten we het maar gewoon experimenteel noemen. Maar wel met vertrouwde elementen. Met fases zijn er enkele structuren te herkennen in de muziek maar het is veelal een collage van tekstfragmenten of andere klanken die een mens kan maken. Bijvoorbeeld het schreeuwen in ‘Can’t Go Wrong’.
‘Duty Free Orgulje’ begint zelfs als een echte popsong. Drums, gitaar en hammondorgel. Maar dit is meer uitzondering dan regel. Het moeilijkste aan dit album is om het te beoordelen. Wat is eigenlijk het doel van deze muziek? En dat bedoel ik zeker niet negatief. Maar over het algemeen is popmuziek simpel vermaak. Dat is dit niet. Het vermaakt wel maar het stimuleert ons ook. Het geeft aan dat we anders naar muziek kunnen luisteren. Dat harmonieleer niet nodig is om een nummer te schrijven. Ik denk dat het album hierin slaagt. Enerzijds is het toegankelijk vanwege een aantal herkenbare elementen op dit album. Een pakkende beat of een catchy gitaarriff. Anderzijds laat het horen dat muziek meer is dan juist die ‘standaard’ liedjes die we veelal op de radio horen. Maar goed, desondanks blijft het lastig. Dus ik zou zeggen, oordeel vooral zelf. Als je open staat voor nieuwe muzikale uitdagingen komt DIT als geroepen.
The Frowns - 4x The FrownsUtrecht heeft er weer een serieuze band bij. The Frowns bestaat sinds 2007...
Joey Cape - Bridge Joey Cape is een creatief en hardwerkend persoon. Behalve dat hij vooral...