Het debuut The End Of Life staat op het punt van uitkomen en biedt een bijzonder sterke verzameling van elf stevige gothic metal songs. Het is maar weinig bands gegeven om een album vol nummers te schrijven die allemaal zo sterk zijn dat ze niets voor elkaar onder doen, maar Unsun flikt het. Na enkele draaibeurten spoken de nummers direct door je hoofd en raak je ze niet meer kwijt. De nummers zijn vrij kort en allemaal gezegend met krachtige refreinen en sterke hooks. Dat Mauser normaal in een hardere band speelt hoor je aan zijn pittige en behoorlijk inventieve gitaarwerk, waardoor de songs lekker tot leven komen. De man blijkt een prima gitarist, maar dat wisten we al van zijn rol in Vader. Luister daarvoor maar eens naar die weergaloze solo in ‘Destiny’. Ook over de zang van Aya ben ik bijzonder te spreken. We horen hier geen typische gothic galm, maar een veel meer popachtige zang die een mooi contrast vormt met het harde gitaarwerk.
Natuurlijk heeft Unsun ook haar voorbeelden. De invloeden van bands als Lacuna Coil, Mandragora Scream, Mortal Love en Alas zijn hoorbaar. En zo kan ik er nog wel een paar opnoemen. Helemaal niet erg zolang er maar pareltjes als ‘Whispers’ en ‘Bring Me To Heaven’ worden gemaakt. En wat te denken van het dansbare ‘Indifference’. Prachtig! Ook staat er een ballad op het album. Dit nummer heet ‘Memories’ en gaat qua zang enigszins de kant van Krezip op.
De productie is prima hoewel het geheel wat radiovriendelijk en gladgestreken is. Maar dat is absoluut geen schande want er moet tenslotte ook brood op de plank komen. Het zou me tegenvallen als Unsun met dit voortvarende album geen fans gaat winnen. Het is te hopen dat de band goed gepromoot wordt want ze verdienen het om met dit geweldige album gehoord te worden.
Hurricane Chris - 51/50 RatchetHet rap-subgenre uit het zuiden van de VS heeft recentelijk schijnbaar een...
Edwin McCain - Nobody's Falut but Mine Edwin McCain is een gewaardeerde en vooral typisch Amerikaanse...