2008-09-19
Het rap-subgenre uit het zuiden van de VS heeft recentelijk schijnbaar een andere naam verkregen, namelijk 'Crunk', een samentrekking van crazy en drunk. Crunk is een stijl waarbij de nadruk meer ligt op de muziek dan op de teksten. Waar hiphop en de aanverwante rapmuziek ooit ontstaan zijn als uiting van de sociale onvrede is rap tegenwoordig een multi-million dollar business. De feestmuziek is een wezenlijk onderdeel geworden van het genre en Crunk is een nieuwe vorm daarvan, die voornamelijk bestaat uit het roepen van de rapper naar en terugroepen door het publiek. Op zich niets nieuws, alleen zat er in den beginne ooit nog diepgang in de teksten.Hurricane Chis was een totnogtoe voor mij onbekende rapper. Deze 19-jarige knul komt uit Shreveport; een stad in Louisiana, Verenigde Staten met ongeveer 200.000 inwoners. Zijn debuutalbum 51/50 Ratchet is the in de VS uitgebracht op 23 oktober 2007 en nu ook bij ons te verkrijgen. Van zijn debuutalbum zijn er in de VS overigens al 200.000 verkocht, toeval of gewoon een flauwe speculatie.
De titel 51/50 Ratchet ziet er op het eerste gezicht wat raar uit, maar er is een simpele verklaring voor: Shreveport staat ook wel bekend als ratchet (het gereedschap ratel) city, en 51/50 is slang voor “clinically insane.” Een muziekstijl die crazy en drunk is waarvan een album met clinically insane in de titel wordt uitgebracht, dat beloofd wat. Maar gestoord en gek is het bijlange na niet. Ondanks dat er veel aan te merken is op Hurricane Chris, is wel duidelijk dat hij wel heeft geluisterd naar zijn voorgangers. Er is een vleugje terug te vinden van vele bekende rappers, waaronder: Masta ace, Eminem en Outkast, en de producties zitten strak in elkaar. Enkele nummers, waaronder de hit ‘A bay bay,’(ook aanwezig als remixversie, met bijdragen van The Game en E-40) ‘Hand clap,’ en ‘Walk like that ’ zijn wel redelijk catchy club nummers. De mee te zingen refreintjes zijn over het algemeen prima te doen, maar ook op deze cd blijkt weer eens dat rappers niet moeten gaan zingen.
Volgens de definitie van Crunk zou deze cd een feest moeten zijn. Misschien ben ik te Europees voor deze muziek en nog niet rijp deze stijl, want afgezien van enkele nummers die wel te pruimen zijn wordt het dan volgens mij geen geslaagd feest. Hurricane Chris is niet iemand die kan overtuigen en de muziek zal me ook niet snel een dansvloer op krijgen. Vantevoren kende ik Hurricane Chris niet en het is dat ik de cd moest recenseren anders was dat waarschijnlijk ook zo gebleven. Wie die 200.000 cd’s in de VS gekocht hebben blijft me dan ook een raadsel, er is betere muziek om een feest mee te bouwen en voor de teksten hoef je het ook niet te doen.
Ripsaw - Skullbashing BattlesMet de kwaliteit van de metal is het in Nederland nog niet zo slecht gesteld....
Unsun - The End of Life Het begint wat te worden met de metalscene in Polen. Langzaam maar zeker...