2008-09-18
Net zoals de meeste Top 40 meuk, gaat veel van de ‘hiphop’ in de hitlijsten volledig langs me heen. Toch zit er af en toe best een leuk plaatje bij. Zo ken ik The Game van zijn hitje met 50 Cent ‘Hate It Or Love It’, dat ik een erg lekkere track vind. Inmiddels heeft The Game dikke beef met 50 Cent en is zijn samenwerking met Dr. Dre ook al lang verleden tijd. En hoewel ik me verder nooit had verdiept in zijn werk, was ik toch wel benieuwd naar zijn nieuwe schijf die afgelopen week bij de post zat. LAX is het derde album van The Game en de sound bouwt verder op de sound van moderne hiphop. In de eerste track ‘LAX Files’ wordt een donker geluid neergezet en zorgt het pianoloopje voor een aardig relaxte beat. Waar ik zang op hiphop platen meestal verafschuw, draagt het in dit nummer zeker bij aan de sfeer. Op ‘State of Emergency’ is de toon een stuk agressiever en laat Ice Cube van zich horen. Hij is de eerste van een hele reeks aan gastartiesten die op de plaat te horen zijn. De track kent verder een typisch West-Coast geluid. Ook ‘Bulletproof Diaries’, waarop Wu-Tang Clan-lid Reakwon van zich laat horen, behoort tot de wat pittigere tracks op de plaat.
In ‘My Life’ stelt The Game zich verschillende levensvragen en doet hij enkele levenservaringen uit de doeken. Het is een van de betere tracks van de plaat, waarop Lil Wayne een keer op een niet irritante manier van zich laat horen. Vanaf ‘Ya Heard’ gaat de plaat een beetje bergafwaarts en zijn alleen ‘Gentleman’s Affair’, ‘Angel’ en ‘Letter To The King’ (ft Nas) nog het vermelden waard als aardige tracks. De beats worden eentoniger en saaier en de Top 40 invloed neemt toe. Daarnaast is de stem van The Game niet goed genoeg om een hele cd te kunnen boeien, dit geldt tevens voor zijn teksten en flow. Qua teksten blijft het veelal beperkt tot een grote mond over het gangster leven. Daarbij neemt hij weinig risico door continue verwijzingen naar helden van weleer. Tevens gaan de veel te softe R&B-achtige refreinen, die in bijna elk nummer terug komen, erg snel vervelen.
De liefhebber van een goede pot oldschool hiphop zit zeker verkeerd bij The Game en consorten, maar dat mag als bekend worden verondersteld. Vind je het prima als een hiphop plaat wat commerciëler klinkt, dan is LAX een prima plaatje.
Donavon Frankenreiter - Pass it AroundOp het einde van de wisselvallige zomer toch nog een zomerse plaat die...
a balladeer - Where are you, Bambi Woods? Met het uitbrengen van debuutalbum Panama beleefde a balladeer een...