De cd trapt af met een Grieks klinkende ‘Entering the Sea’, een intro op het zwaardere ‘Misstress of Sea’. De nieuwe zanger start wat onzeker, maar tijdens het refrein laat hij duidelijk horen waarom hij een versterking voor de band is. Het klinkt bijzonder episch. Zo gezien kunnen ze het ‘doom’ label wel aan de wilgen hangen. Er gebeurt namelijk weinig schokkends op het album, zowel op tekstueel vlak als op het gebied van de arrangementen. Nu staat dit genre sowieso niet bekend om haar experimentele driften, maar het moet gezegd, Reflection probeert er wel degelijk iets interessants van te maken. Dat maakt dat de nummers overigens niet altijd even gemakkelijk wegluisteren. Een aantal voorbeelden zijn ‘When Shadows Fall’ en ‘Eyes of the Night’.
Een andere opmerking is dat er nogal weinig variatie in sound te ontdekken valt. Er is gekozen voor een gitaarsound, een drumsound en ga zo maar door. Die keuze maakt er een mooi samenhangend geheel van, maar spannend is anders. Daar verandert het orkest op het tweede deel van ‘Mistress Sea’ weinig aan.
Burst - Lazerus BirdElk nadeel heb z'n voordeel, zou Johan Cruijf zeggen. Inderdaad, soms brengt...
Battlelore - The Last Alliance Tolkien is altijd een grote inspiratiebron geweest voor veel metalbands. Ook...