2008-09-27
Noorwegen is al jaren hofleverancier van de allerbeste blackmetal. Sinds de grote golf van begin jaren negentig zijn de bandjes niet aan te slepen. Zodra de oude garde verzaakt verdringen de nieuwe bandjes zich. Een goed voorbeeld hiervan is Iskald. De band komt uit het hoge noorden en maakt, zoals de naam al doet vermoeden, ijskoude blackmetal waarin de eenzaamheid van het desolate noordpoolgebied doorklinkt. De band is opgericht in 2005 en heeft met Revelations Of Reckoning Day haar tweede album uitgebracht. Iskald bestaat uit twee kernleden: Simon Larsen op gitaar, basgitaar, toetsen en zang en Aage Krekling op drums en zang. Voor de liveshows heeft men nog een sessiemuzikant in de persoon van Espen Solstad(gitaar) aan de band toegevoegd.De blackmetal van de twee heren is het best te vergelijken met die van Naglfar, Satyricon en natuurlijk Immortal. Vooral tekstueel maar ook wel muzikaal zit Iskald in dezelfde hoek als laatstgenoemde band. De zang van Simon Larsen lijkt behoorlijk op de grom van Abbath. Het gitaarwerk met mooie stemmige passages en de bekende piepjes gaat aardig de kant op van het grote voorbeeld. Daarmee is Iskald nog niet zo goed als Immortal. Waar de heersers van het hoge noorden de ene na de andere prachtsong uit hun mouw schudden is het met Iskald nog wel iets minder gesteld. Hoewel een song als het negen minuten lange ‘Warriors Of The Northern Ligth, part 2’ een prachtig stukje muziek is en laat horen dat Iskald veel potentie heeft. Met voorsprong het beste nummer op het album. Ander nummers hebben wat meer tijd nodig om te groeien maar blijken stuk voor stuk van redelijk hoog niveau. Noemenswaardig is het Satyricon achtige ‘The Orphanage’ wat niet nalaat veel indruk te maken. Verder is het geluid op het album krachtig en helder wat de ingewikkelde songstructuren ten goede komt.
Iskald heeft een mooi blackmetal album afgeleverd. Nu Immortal op een laag pitje draait, en het nog niet wil vlotten met het nieuwe album zou Iskald wel eens kunnen gaan strijden om de Arctische heerschappij. Sterk album, en zo koud dat zelfs een ijsbeer er kippenvel van krijgt.
Artas - The Healing ”Born from dust and shadows…” , aldus de biografie van het Oostenrijkse...
Duncan Lloyd - Seeing Double Om het voortijdig lekken van een album te voorkomen worden recensie...