2008-09-20
Rick Springfield is een goed geconserveerd fossiel uit de jaren tachtig, die met de release van doorbraakalbum Working Class Dog in 1981 zijn finest hour beleefde. Dat het nieuwe album Venus In Overdrive door Springfield wordt aangeprezen als ‘the son of Working Class Dog’ zegt al genoeg: Rick gaat terug naar de basis. Letterlijk, want Venus In Overdrive schuurt zowel muzikaal als tekstueel dicht tegen Working Class Dog aan. Springfield mag dan 59 zijn, op dit nieuwe album is daar weinig van te merken. Het etiket powerpop lijkt voor zijn muziek bedacht te zijn: harde gitaarriffs, meezingrefreinen, voorspelbare songstructuren en rockende vocalen – op Venus In Overdrive krijg je het hele pakket. Dat de liedjes aanstekelijk zijn hoor je al tijdens de eerste luisterbeurt, maar als je jezelf tijdens het koken betrapt op het neuriën van ‘What’s Victoria’s Secret?’ is het pas officieel bevestigd: Springfield en consorten schrijven geen liedjes, ze schrijven hits.
Ik moet bekennen dat ik geen fan van dit genre ben, maar dat de liedjes goed in elkaar zitten valt niet te ontkennen. ‘What’s Victoria’s Secret?’ (“one of those titles that was waiting to be written,” aldus Springfield) is een regelrechte radiohit. Jammer dat het nummer verdacht veel lijkt op ‘Jessie’s Girl’, én dat de zanger dat nog openlijk toegeeft ook. Het wekt de indruk dat Springfield zijn publiek met een oude truc in de luren wil leggen. ‘Jessie’s Girl’ bereikte in 1981 immers eerste plaats van de US Hot 100.
Zoals ‘What’s Victoria’s Secret?’ staan er wel meer op Venus In Overdrive. Titelnummer ‘Venus In Overdrive’, ‘One Passenger’, ‘3 Warning Shots’ (met Linkin Park-synths, ja echt!) en het soulvolle ‘God Blinked (Swing It Sister)’ zijn allemaal prima songs. De rustigere nummers ‘Oblivious’, ‘She’, ‘Nothing Is Ever Lost’ en ‘Saint Sahara’ (over een jonge fan die recentelijk stierf aan kanker) mogen er ook zijn. Geen vuiltje aan de lucht, zo lijkt het. Maar laat dát nu juist het probleem zijn! Waren er wat meer vuiltjes aan de lucht, want in deze vlekkeloze productie klinkt het allemaal wel erg veilig. Gelukkig gooit Springfield op de bonustrack ‘Who Killed Rock ‘n’ Roll’ alle remmen los en rockt hij het hemd van je lijf. Alles bij elkaar is Venus In Overdrive een strakke, uitgebalanceerde plaat die nergens uit de bocht vliegt (misschien een béétje in het laatste nummer), maar die Rick Springfield ook geen extra fan oplevert in de persoon van bijna naamgenoot Tom Springveld.
Donovan - Sunshine Superman - The Journey of Donovan Donovan zal vooral bij wat oudere rotten meteen een belletje doen rinkelen...
Ron Benning - Bloed Kruipt “ Ron Benning zit al 25 jaar in het vak” , aldus de korte biografie die...