2008-10-25
In 1998 valt de band Jonathan Fire Eater uit elkaar. Paul Maroon (gitaar en piano), Walter Martin (orgel en bas) en Matt Barrick (drums) nemen het overgebleven voorschot van Dreamworks mee en gaan enige tijd later samenwerken met twee leden van de inmiddels ook uiteengevallen band The Recoys: Peter Bauer (bas en orgel) en Hamilton Leithauser (zang en gitaar). Vanaf 2000 noemt het vijftal zich The Walkmen en twee jaar later verschijnt het debuutalbum Everyone Who Pretended To Like Me Is Gone. Met You & Me is de band inmiddels toe aan het vijfde album. Het werd in twee etappes opgenomen: eerst ging de band in de Sweet Tea Studios in Oxford, Mississippi aan de slag met engineer John Agnello, onder andere bekend van zijn werk met Dinosaur Jr., The Hold Steady en Sonic Youth, en daarna werd in de Gigantic Studios in New York gewerkt met engineer Chris Zane.
De vijf heren van The Walkmen werken graag met oude instrumenten en mede hierdoor klinkt de muziek op You & Me behoorlijk tijdloos. Op zich had deze muziek ook jaren geleden gemaakt kunnen worden, maar aan de andere kant klinkt het ook wel heel nieuw en fris. De muziek doet wel wat denken aan een Amerikaanse versie van The Veils, maar ook aan bijvoorbeeld The Cold War Kids. Doordat Hamilton Leithauser een groot deel van de tijd boven zijn macht lijkt te zingen, krijgen de meeste nummers een mooie emotionele lading mee die goed combineert in met het vintage-geluid van de band.
You & Me opent redelijk met ‘Dónde Está La Playa’ en het korte instrumentaaltje ‘Falmingog (for Colbert), maar daarna begint het album pas echt goed. ‘On The Water’ is bij vlagen behoorlijk heftig en erg mooi. Ook songs als ‘In The New Year’, ‘Seven Years Of Holiday (for Stretch)’ en ‘Postcards From Tiny Islands’ zijn heel mooi. Veel songs hebben rustige en hardere stukken en deze dynamiek werkt erg goed. Ook echte ballads als ‘Red Moon’ en ‘If Only It Were True’ zijn heel mooi, misschien is dit wel de beste song van het album, maar het downtempo ‘Canadian Girl’ werkt dan weer niet zo goed. Dit nummer mist de intensiteit die veel andere tracks op You & Me wel hebben. Gelukkig is het slechts één van de weinige zwakke nummers op een verder erg mooi album. Eén ander minpuntje is dat You & Me na een track of tien wel wat eenvormig wordt. Gelukkig staat er aan het eind nog een drietal prachtsongs, maar op zich had het album wel iets korter gemogen.
Brett Anderson - Wilderness Brett Anderson is vooral bekend als frontman van de succesvolle band Suede....
Ben Weaver - The Ax in the Oak Ben Weaver werkt hard. De 29-jarige Amerikaanse singer/songwriter leverde...