2008-10-14
David Eugene Edwards is zijn naam en hij is de voormalig zanger en het middelpunt van 16 Horsepower. De muziek van deze zanger kenmerkt zich sinds het ontstaan van zijn voormalige band door zeer eigenzinnige, donkere, theatrale teksten en zang ondersteund door folk/country geïnspireerde muziek waar je compleet in kunt opgaan. Zeer karakteristieke muziek en nog meer karakteristieke zang maken Edwards uniek in zijn zelf gecreëerde genre. De duivel lijkt Edwards voortdurend te achtervolgen en in strijd verwikkeld met de gemazelde zanger. De teksten liegen er niet om en zijn on-21eeeuws serieus.
Ten Stones is alweer het zevende album van Edwards en klinkt als vanouds: Duister, mysterieus, melancholisch en dreigend. De thematiek van Ten Stones lijkt er niet lichter op geworden. Nog zwaardere akkoorden en hardere drums voeren de boventoon. Nog meer krijgt Woven Hand het voor elkaar spanning in korte tijd op te bouwen en je achter te laten met kippenvel en een gevoel dat het einde nabij is. Woven Hand lijkt na het vrij obsucere uitstapje Puur waar elektronica meer de boventoon voerde en het wat breder opgezette Mosaic uit 2006 net wat meer terug te grijpen naar het minimalisme van eerdere tijden. Wel is de tendens meer richting de gitaar dan vorige platen en is 16 Horsepower bassist Humpert weer van de partij. Beide elementen leiden tot meer verzwaring van de muziek, maar zorgen ook dat de plaat spannender wordt dan voorgaande platen.
De eerste vijf nummers van de cd zijn relatief goed te herkennen als voortzetting van het eerdere werk van Woven Hand. Profetieën komen en kleven zich vast in je hoofd in ‘Not one Stone’ middels het herhaalde “Behold the lamb” en desastreuze situaties komen samen in het wanhopige ‘Iron Feather’ middels gezongen stukken: “All these tears. Gather together. Down your cheek. Your neck and feathers”. Maar dan gebeurt er iets raars, opeens is daar het meer bluesrock georiënteerde nummer ‘White Knuckle Grip’. Meer beat, meer ritme, minder bezwerend, luidere muziek. Ook het daarop volgende ‘Quiet Nights Of Quiet Stars’ brengt iets nieuws in een wat wereldsere theatraalheid dan de nummers die we van Edwards gewend zijn. Het daarop volgende nummer ‘Kicking Bird’ herinnert op de cd nog het meest aan 16 Horsepower van alle nummers op Ten Stones. Daarna keren we weer terug naar rustigere muziek. En heeft Woven Hand het voor elkaar gekregen om weer een knaller van een plaat neer te zetten.
Silence is Sexy - This ain't HollywoodHet tovert een glimlach op mijn gezicht als de nieuwe plaat van Silence Is...
Okkervil River - The Stand Ins Okkervil River bestaat dit jaar tien jaar en heeft inmiddels een vaste plek...