2008-10-25
De Nederlandse heren van Belanov maken al wat jaren muziek, maar toch is Paragraph nu pas hun eigenlijke debuut. Er werd al eens een EP gemaakt, maar tot een volwaardig album hadden de muzikale inspanningen van Belanov nog niet geleid. Ook op Paragraph draait het niet om de kwantiteit, het album telt slechts zven nummers en heeft een speelduur van krap een half uur, maar om de kwaliteit. En die is verrassend hoog. Met Paragraph heeft Belanov een uiterst sfeervol, vaak ingetogen, gitaargeoriënteerd album gemaakt dat aan het soms kille genre van de postrock, een gloedvol tintje meegeeft. Teksten zijn van ondergeschikt belang en worden slechts sporadisch ingezet. Het draait om de zwaar aangezette gitaarpartijen die elk nummer domineren en over elk nummer een redelijk donkere sluier draperen. Op het eerste gehoor zijn het geen feestnummers die jongens van Belanov, het is redelijk deprimerend wat ze op Paragraph laten horen en dat is misschien ook wel het grootste bezwaar. Ze nemen zich zo nu en dan iets te serieus en de relativering is ver weg in de muziek. Dat gezegd hebbende blijft Paragraph zeer genietbaar, door het vakmanschap en het juiste gevoel voor melancholie. Songs worden zorgvuldig opgebouwd, waarbij altijd meerdere gitaarpartijen door elkaar heen lopen en vaak tot epische hoogte gestuwd worden.
Op slotsong ‘Night Season’ (dat al een oude song is en al eerder op een compilatiealbum van het opgeheven Zabel Label verscheen begin deze eeuw), komt alles wat Belanov is samen. Negen minuten lang wordt er gespeeld met sfeer, komt er sporadisch wat zang langs en kabbelt het nummer tergend langzaam voort en roept het bij vlagen een bijna unheimisch (om maar eens een mooi Nederlands woord te gebruiken) gevoel op. Het is een soort van soundscape light, maar dan in de positieve zin van het woord. Geen volledig dichtgesmeerde songs, die nauwelijks ademen, maar een transparant en organisch geluid, waar de degelijke productie zeker een handje meehelpt.
Het album opent met een kort instrumentaal intro op prijsnummer ‘After A Downpour’, dat ver weg doet denken aan Richmond Fontaine, vooral door de praatgezongen coupletten. De luisteraar die wordt meteen bij de les gehouden. De spanning is bijna voelbaar en de toon is gezet. Daarna volgt een consistent album dat wat te eentonig is, waardoor het soms voorspelbaar wordt en de spanning afneemt. Toch is Belanov er in geslaagd een prima debuut af te leveren, waarmee ze hun professionaliteit, muzikaliteit en bestaansrecht weten aan te tonen.
Trivium - ShogunIn het jaar 2005 kwamen de mannen van Trivium met hun alom geprezen album...
Roots Manuva - Slime & Reason Vanuit zijn kamertje in Londen brouwde Rodney Smith, alias Roots Manuva ,...