2008-11-02
Voortgekomen uit de formatie Broshim doet HSSLHOFF (tegenwoordig zonder de klinkers) het bepaald niet slecht. Zo hebben de heren al diverse malen in het buitenland opgetreden en is dit eerste album geproduceerd door Luuk Cox (Shameboy, Tim VanHamel) en Philip Goris (Triggerfinger).Met het verdwijnen van de klinkers in de bandnaam zijn ook de electro invloeden meer naar de achtergrond verdwenen. HSSLHFF nieuwe stijl gaat meer voor de pakkende gitaarriffs, die met de ritmesectie een aanstekelijke groove vormen. Om de liefhebbers van HSSLHFF oude stijl tóch een plezier te doen, zijn er aan het album een zestal remixen toegevoegd. Goed idee, maar het geeft het album wel een beetje twee gezichten.
Maar goed, laat ik me tot het album beperken. Het album trapt zelfverzekerd af met ‘Coconut’, dat in de verte nog wat Infadels invloeden ademt. Vooral de prima opbouw mist zijn effect niet. Dit moet live haast wel een publieksfavoriet zijn. Zoals zanger Stefan(o) Oosthof de liedjes live met veel bravoure de zaal in slingert, zo brengt hij deze ook op cd met veel overredingskracht. Live werkt dit prima, maar zo op het album moet hij oppassen niet te geforceerd te klinken. Hij zou er goed aan doen, om meer met dynamiek in zijn zang te spelen.
Verder hebben de heren een prima debuut afgeleverd. Naast Infadels schoten namen als Interpol, Soulwax en Kasabian door mijn hoofd, en daar is toch bepaald niets mis mee. De enige link die ik zo gauw niet kon leggen was die met Roxy Music, gezien de albumtitel. Roxy Music sprak toch veel meer de onderbuik aan, om nog maar te zwijgen van de voordracht van Bryan Ferry die nogal afwijkt van Oosthof. HSSLHFF gaat op dit debuut dan toch veel meer voor adrenaline verhogende powershots.
Cecile - Bad GyalNa Goody in 2007, een samenwerking met Sean Paul en een horde aan verworven...
Marillion - Happiness is the Road Het eerste echte concert waar ondergetekende als vijftienjarig mannetje naar...