RECENSIE: Hautekietendeleeuw - Waar

Hautekietendeleeuw – Waar
recensie cijfer 2008-10-31 De laatste Tröckener Kecks-cd tk dateert alweer van 2000. Rap daarna werden de Kecks opgeheven en leek Rick de Leeuw met stille trom het muzikale strijdperk te verlaten. Wat een groot deel van de Nederlanders ontging, was dat De Leeuw zich langzaam maar zeker in de kijker speelde en praatte bij onze zuiderburen. Als schrijver, dichter of tv-persoonlijkheid, het maakte Rick niet uit. Bovendien ging hij in 2002 een samenwerking aan met de Vlaamse radiomaker/pianist Jan Hautekiet, resulterend in enkele theatertournees. Met de laatste, Het Leven Is Nog Nooit Zo Mooi Geweest, stonden de mannen lange tijd (van eind 2006 tot voorjaar 2008, met tussenpozen) op de Hollandse en Vlaamse podia. Waar, een muzikaal afwisselende plaat vol herkenbare straatpoëzie, vormt een mooie en waardige weerslag van deze Belgisch-Nederlandse samenwerking.

De nummers op Waar werden veelal onderweg geschreven, meestal in de trein tussen Amsterdam en Brussel. Veel van de teksten handelen dan ook over vertrekken of thuiskomen, soms op melancholische toon, soms vol vuur en levenslust. Het eerste hoogtepunt op het album is een bewerking van Lou Reeds ‘Caroline Says II’. De Leeuw is er in geslaagd het nummer (‘Karolien Zegt’ op z’n Nederlands) overtuigend te vertalen, met behoud van beeldspraak en zeggingskracht. Die kwaliteit is niet veel tekstvertalers gegund. ‘Het Leven Is Nog Nooit Zo Mooi Geweest’, een loflied op het vrije leven, is zonder meer het meest opgewekte nummer op het album. De zwierig gecomponeerde arrangementen hebben daar alles mee te maken. Het zeurderige ‘Dieper’ is een van de mindere goden, net als het voorspelbare ‘Wat Telt Is De Liefde’, dat op elke willekeurige nederpopplaat had kunnen staan. ‘Hart In De Keel’, waarin De Leeuw de tekst voordraagt in plaats van zingt, is de beklemmende afsluiter, die qua sfeer duidelijk afwijkt van de rest van het materiaal op Waar.

Jan Hautekiet en Rick de Leeuw zijn controleurs, zoveel is na beluistering van Waar wel duidelijk. Geen wonder dat de liedjes, passend in een lange traditie van Nederlandse melanchopop, typische theatercomposities zijn, het best te verhapstukken met rood pluche onder de billen. Waar heb je als muzikant immers meer controle dan in het theater, waar de mensen keurig blijven zitten tijdens het concert? Of er een nieuwe theatertournee komt is nog onzeker. Op basis van het materiaal op Waar zou je zeggen dat niets een dergelijke tournee in de weg staat.
Recensent:Tom Springveld Artiest:Hautekietendeleeuw Label:Eigen Beheer
Slakah the Beatchild – Soul movement vol. 1

Slakah the Beatchild - Soul Movement Vol 1Mijn eerste vraag bij het ontvangen van de cd Soul movement vol. 1 van...

Ce ‘Cile - Badgyal

Cecile - Bad Gyal Na Goody in 2007, een samenwerking met Sean Paul en een horde aan verworven...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT