2008-10-15
Het uit Amsterdam afkomstige Anderson (Bas van Nieses en Jeroen van der Werken) heeft al een album op haar naam staan. Toen, meer dan drie jaar geleden, had het tweetal net ‘de Grote Prijs’ gewonnen in de categorie ‘Singer-Songwriter’ en kende eigenlijk niemand Anderson nog als door elektronica ondersteunde indiepopband. Nu, drie jaar en vele vergelijkingen met Postal Service later, is het wel anders. De twee mannen achter Anderson zijn gegroeid, hebben laten zien wat ze konden op de Nederlandse en internationale podia en komen nu groter en krachtiger terug. It Runs in the Family is een plaat van de 21e eeuw waar rustige, bliepjesnummers de boventoon voeren in een aaneenrijging van verhalen die symbool staan voor de lange reizen die de jongens maakten door de wereld. Het beetje liefelijke sfeertje dat gecreëerd wordt door de stemmen heeft ergens, mede dankzij de gebruikte elektronica zelfs iets weg van Air, maar blijft dan net als je weg dreigt te vliegen gelukkig wat meer aan de grond. Alle tien de nummers op het nieuwe album hebben een eigen mannennaam, titel en postkaart. Zo start de cd met ‘Michael – Running on the Asphalt’. Deze naam blijkt te matchen met de geadresseerde van één van de postkaarten. Op de kaart zien we een jaren ’60 tafereeltje en lezen we de tekst over ene Trevor Benson, een in het tweede nummer bezongen karakter. Dit nummer mag wat mij betreft direct grootscheeps verspreid worden, zodat het binnen no-time in de Top 40 zal komen. Uiterst dansbaar, een fijn tempo, een catchy refrein, een nummer dat op repeat staat voor mijn cd-speler. Trevor op zijn beurt, blijkt verband te houden met Sarah, een persoon die verliefd is op Trevor en in het derde nummer bezongen wordt. Een nummer dat heel relatief conventioneel begint maar rond 2 minuten omslaat in een elektronicanummer.
Voor mensen die elektronica en ietwat softe mannenzang kunnen uitstaan is deze cd een must. Bij vlagen is het allemaal net wat te zoetsappig voor mij, gelukkig maakt de creativiteit en vernieuwing die de band kenmerken veel goed: Bij vlagen 80s, soms bijna Alphabeat, soms heel eigenzinnig en dromerig als geen enkele andere band ooit is geweest. Nummers als ‘The center of your universe’ dat letterlijk een ruimte ter grootte van het heelal weet te creëren mogen wat mij betreft de nieuwe trots van Nederland worden. ‘Mister Gravity’ dat door typische synthesizergeluiden erg A-Ha-achtig aandoet; ‘It’s you in the spotlights’ dat bijna nog bijna meer van Doe Maar wegheeft bij de opstart en dan toch de rust van een fijne achtergrondplaat weet te vinden; nee, Anderson heeft zeker niet stil gezeten. Nog groter zullen de podia worden waar Anderson staat, nog meer fans zullen zich scharen bij de concerten en iedereen zal weten wat Anderson is. Zo zal het gaan, en niet anders. Want deze cd is één van de meest internationaal waardige producten die de Nederlandse pop in de afgelopen jaren heeft voortgebracht. Anderson, onthou die naam.
Black Bandit - Reckless RollEen rocktrio uit onze hoofdstad dat vooral ook in de hoofdstedelijke...
Santigold - Santogold Eind november zal de ‘Glow in the Dark’-tour van Kanye West de Rotterdamse...