2008-11-07
Life Is Not a Waiting Room is alweer het derde album van Senses Fail. De band, die het best in de emocore hoek te plaatsen is, werd zes jaar geleden opgericht en heeft New Jersey als thuishaven. Zanger James Nielsen heeft veel stof voor zijn lyrics gehaald uit de recente ‘break up’ met zijn vriendin. Hij zegt hierover: “Het was mijn eerste liefde en ze was iemand met wie ik de groei van kind tot volwassene heb doorgemaakt.” Een ander element van de plaat betreft “hoe spijt een gat in je ziel kan branden omdat je het verleden niet kan veranderen”, aldus Nielsen. Al met al een goede basis voor een flinke pot emo. De plaat begint wat slapjes met ‘Fireworks at Dawn’. Anders dan de titel doet vermoeden, brengt dit nummer alles behalve vuurwerk. De tegenvallende opener wordt echter goed gemaakt door de volgende track ‘Lungs Like Gallows’. Een goede uptempo drumpartij en lekkere kortaf hardcore riffs met een melodieuze inslag zorgen voor dat kenmerkende moderne emocore geluid. De afwisseling van cleane zang en een grove schreeuwstrot maken het plaatje compleet. Senses Fail gaat op deze toon door in onder andere ‘Garden State’, dat al vrij snel ruimte laat voor een lekkere gitaarsolo, ‘Wolves at the Door’ en ‘Ali for Cody’. Stuk voor stuk gave en behoorlijk ruige tracks.
De wat gevoeligere songs zijn onder andere ‘Family Tradition’ en ‘Hair of the Dog’. Hierin blijft de schreeuwstrot achterwege en is het muzikaal gezien net iets subtieler dan bij de andere tracks. Met name ‘Hair of the Dog’ is erg soft. Ook ‘Four Years’ is qua zang wat soft, maar is verder een uptempo track en de gitaristen krijgen hier alle vrijheid voor wat solo’s. Van de laatste paar tracks op de plaat is vooral ‘Map the Streets’ nog het vermelden waard. Een uptempo track, die erg goed in het gehoor ligt. De band gaat er vol overtuiging tegenaan.
Emocore was nooit zo aan mij besteed. Maar smaak is een relatief begrip en is aan de nodige verandering onderhevig. Het zal nooit helemaal mijn ding worden, maar platen zoals deze van Senses Fail zijn toch leuk om in de platenkast te hebben staan voor de afwisseling. Muzikaal is het dik in orde, de zang van Nielsen kan af en toe een beetje te jankerig zijn. Maar daar is de echte emo-liefhebber natuurlijk niet vies van.
Agoria - Go FastWie afgelopen zomer naar Awakenings is geweest heeft één van de grootste...
Bloodbath - The Fathomless Mastery De band Bloodbath is een aparte verschijning, want welke band in de wereld...