Voor het eerst is er wel een belangrijk verschil op te merken: Jenkinson is met deze plaat meer de kant van de poppy gitaarsound op gaan zoeken, het voelt zelfs bijna band-achtig aan. Dat is ook niet zo raar, want Just a Souvenir komt voort uit een droom over een futuristische rockband die een fenomenale show weggeeft in een ver intergalactisch tijdperk. De echte IDM sound wordt hier wat meer achterwege gelaten om plaats te maken voor een soort post-rave machine doordrenkt met drums en overstuurde gitaren. Albumopener ‘Startime 2’ vertoont veel gelijkenis met Squarepusherhit ‘Hello Meow’ uit 2006. Een lekker snel basloopje – want dat kan deze man als geen ander – ondersteunt door licht rollende synths. In het verdere luistertraject zet Jenkinson een maffe energieke funksound neer die vaker irriteert dan vermaakt. In ‘The Coathanger’ zijn de digitale vocalen nog dragelijk, maar in ‘A Real Woman’ maakt hij het toch echt te bont en klinkt het allemaal nogal melig. Veel onzinnigheid en ongemakkelijke voordrachten dus met halverwege bij ‘Tensor In Green’ nog een lichtpuntje waarin het gas nog even vol open gaat en je de G-krachten bijna voelt. Verder heeft Jenkinson niks verrassends meer voor ons in petto waarmee deze plaat een duidelijke kandidaat is om in de bak te belanden.
Het is pijnlijk om dit te moeten zeggen over een man die over een ongekende genialiteit beschikt, maar Just a Souvenir is gewoon (weer) een slechte plaat. Als dit een voorbode is van wat er in een later tijdperk te horen is, ben ik blij dat ik dan al dood ben.
Bloc Party - IntimacyHet lijkt er vaak op alsof de heren van Bloc Party hun fans zoveel mogelijk...
Agoria - Go Fast Wie afgelopen zomer naar Awakenings is geweest heeft één van de grootste...