2008-10-23
Het lijkt er vaak op alsof de heren van Bloc Party hun fans zoveel mogelijk geld afhandig willen maken. Zo verscheen enkele maanden na de release van het debuutalbum Silent Alarm een nieuwe versie met een extra nummer. Konden alle fans dus opnieuw naar de winkel. Bij de opvolger A Weekend In The City (lees hier onze recensie) flikten ze hetzelfde geintje nog een keer door hieraan opeens het geweldige ‘Flux’ toe te voegen. Ook aan het nieuwe album Intimacy wil Bloc Party graag twee keer verdienen. Enige tijd geleden verscheen er al een betaalde downloadversie en nu de echte CD verschijnt blijkt deze één track meer te bevatten. Het betreft de voortreffelijke single ‘Talons’ die overigens ook niet is opgenomen op de promoversie die wij kregen toegestuurd. Verder is er voor de snelle aanschaffers ook nog een deluxe versie te krijgen waarop nog weer wat meer nummers staan. Kijk, dat is dan wel weer sympathiek, de mensen belonen als ze je plaat direct aanschaffen in plaats van ze te naaien. Aan de andere kant zou er over drie maanden zomaar weer een nieuwe versie van Intimacy kunnen verschijnen met weer een ander extra nummer erop. Zo commercieel als de releasepolitiek van Bloc Party is, zo tegendraads en spannend in hun muziek. Dit bleek al bij het debuut en de dwingende indierock die ze op dat album lieten horen is gaandeweg verrijkt met elektronica, waardoor het geluid nog eigenzinniger is geworden. Met de release van ‘Flux’ leek de band zelfs helemaal de elektronische kant op te gaan, maar op Intimacy blijkt de rockbasis toch nog ruimschoots aanwezig te zijn. Desondanks is dit de meeste elektronische Bloc Party plaat tot nu toe.
Het begin van Intimacy is niet zo best. De eerste twee tracks, ‘Ares’ en ‘Mercury’, zijn erg hoekig en behoorlijk hard, maar missen overtuigingskracht. Vanaf het derde nummer maakt Bloc Party het zwakke begin echter meer dan goed. ‘Halo’ is ook snel en gejaagd, maar een stuk melodieuzer en vooral veel beter. Ook ‘Trojan Horse’ en ‘One Month Off’ zijn lekker stevige nummers. ‘Better Than Heaven’ is wel snel, maar vrij kaal en afsluiter ‘Ion Square’ begint rustig maar wordt naarmate de song vordert steeds intenser.
Nog beter dan de genoemde hardere nummers zijn de rustigere nummers op Intimacy. ‘Biko’ is erg mooi en hetzelfde geldt voor ‘Signs’ dat losjes geïnspireerd lijkt op ‘The Box’ van Orbital. Het hoogtepunt van de plaat is echter ‘Zephyrus’. Deze vrij rustige, elektronische track bevat een verknipte koorsample die in combinatie met de stem van Kele Okereke een song van ongekende schoonheid oplevert.
Bloc Party durft op Intimacy opnieuw andere wegen in te slaan. Soms lopen deze wegen dood, zoals in de twee a-melodieuze openers, maar vaker levert het prachtsongs op, met als beste voorbeeld ‘Zephyrus’. Waar Coldplay vaak met Radiohead wordt vergeleken is het eigenlijk Bloc Party dat de titel ‘nieuwe Radiohead’ het meest verdient. Niet omdat de muziek nou zoveel lijkt op die van Thom Yorke en z’n mannen, maar wel omdat Bloc Party dezelfde eigenzinnigheid en vernieuwingsdrang laat horen. Een echte vijfsterren plaat zoals OK Computer heeft Bloc Party nog niet gemaakt, maar die komt er zeker nog een keer. Tot die tijd doen we het met Intimacy, dat ondanks het zwakke begin een geweldig album is.
Lambchop - OH (Ohio) Lambchop is sinds midden jaren negentig een muzikaal collectief, rondom de...
Squarepusher - Just a Souvenir Souvenirs worden doorgaans allerhartelijkst in ontvangst genomen, waarna de...