2008-11-21
Vooral in Amerika is Josh Rouse een gerenommeerde naam, zonder dat dit tot hele grote roem heeft geleid. Vanuit het aartsconservatieve Nebraska, maakt hij aarts-Amerikaanse singer/songwriter pop voor de mainstream. Rouse is de perfecte boy next door en in alles de gewone man van de straat met toevallig een gitaar. Ondanks dat de muziek bij uitstek gemaakt lijkt voor de gemiddelde Amerikaanse popliefhebber, is Rouse nog niet de superster die je op basis van zijn muziek misschien zou verwachten. Toch heeft hij een vaste fanschare opgebouwd en heeft hij ook al ruimschoots aangetoond een getalenteerd songwriter te zijn. Weliswaar zoetgevooisd en redelijk gelikt, maar de balans slaat meestal net de goede kant uit. De eerste verzamelaar van zijn hand, The Best Of The Rykodisc Years brengt op cd 1 een mooi overzicht van zijn beste werk en op cd 2 een verrassende verzameling van b-kantjes, demo’s en een eerder in zeer kleine oplage verschenen EP.Josh Rouse heeft altijd een dunne scheidslijn bewandeld, waar aan de ene kant de wat al te zoete gitaarpop voor de mainstream te vinden is en aan de andere kant, de meer artistieke verantwoorde singer/songwriter huist. En natuurlijk zijn de liedjes van Rouse gepolijst, maar ze zijn ook bijzonder melodieus en zitten toch ook diepgeworteld in de Amerikaanse songtraditie. Daarbij is de stem van Rouse redelijk rauw en zijn vooral zijn songs vaak heel sterk. ‘Dressed Up Like Nebraska’ is één van zijn sterkste staaltjes en uiteraard ontbreekt deze ook niet op dit verzamelalbum. Rouse heeft op zijn beste momenten iets van Ryan Adams, zowel qua stem als qua songsmit. Jammer is het dat hij dat niveau niet in elke song haalt. Ook zijn negentien nummers lang Josh Rouse, een redelijke saaie beleving, zeker wanneer Rouse het over de lome, jazzy boeg gaat gooien, zoals op ‘Under Cold Blue Stars’ of nietszeggende popliedjes als ‘Come Back (Light Therapy)’ op de luisteraar afvuurt. Dan verwordt de muziek van Rouse nogal snel tot achtergrondmuziek, die het prima doet op momenten dat de muziek niet om alle aandacht hoeft te vragen.
Op het eerste schijfje heeft Rouse de beste tracks van zijn tot op heden vijf uitgebrachte albums geselecteerd. Jammer hierbij is dat er slechts één song van de niet onverdienstelijke samenwerking met Kurt Wagner (Lambchop) de verzamelaar gehaald heeft. Echt interessant wordt het op het tweede schijfje. De eerste zes nummers zijn al eerder uitgebracht op een gelimiteerd uitgebrachte EP, Bedroom Classics en vervolgt daarna met eerder onuitgebrachte songs en demo’s. Dit levert een minder gepolijste Josh Rouse op en dan blijkt hij een cd lang buitengewoon genietbaar te zijn. De toeters en bellen zijn grotendeels verdwenen en de liedjes staan centraal. Dan komt vooral de singer/songwriter Rouse boven. De toevoeging van deze tweede cd maakt deze verzamelaar van Rouse een interessante aankoop en laat vooral ook horen dat Rouse uit verschillende vaatjes kan tappen.
Girlschool - LegacyBij het Britse Girlschool heeft het altijd meer om de vorm dan om de inhoud...
Black Anvil - Time Insults the Mind Het uit New York afkomstige Black Anvil wordt met de nodige argwaan...